hüseyin yıldırım'ın şiir kitabı. arka kapak şöyledir;
Hüseyin Yıldırım kelimelerden bir ağ örmüş; içli ve huzursuz insanların, yarım kalmış aşkların ipliğiyle... izlemeye aldım. Zaman onu daha iyi tanıtacak...
-Ahmet Can, Yazar-
Serüvenin ve serüvenindeki o yaşamak maceranı ne denli küt küt ya da pıt pıt atan kalbinle yazdığını hissettim şiirlerini okurken...
-Melon Şapka, Şair / Radyo D-
Vurulan her sevdada gözlerden süzülen kan yüreğine damlamasa, belki de gülümseyecekti Hüseyin kardeşim, günbatımlarında ya da şafak sökümlerinde...
-Mehmet Fatih Oflaz ,Yazar-
...
yosun kokulu sokağımızda yolunu gözlerken
bir şehrin yeni uykudan uyanış hali vardı yüzümde
sen geliyorsun diye
içimdeki tüm karanlıkları boğup
buruşuk yalnızlığıma günaydın diyorum
öpülmemiş bakir bir dudak gibi
heyecan var yüreğimde...
geliyorsun
ruhum, bir avuç kar sıcaklığında
serin bir umut damıtıyor içime
üşümek ve sonrası ısınmak gibi
ve
kalbim
sendeki beni
kopuk bir tesbihin taneleri gibi
beklemekte
sen geliyorsun diye...
hazan bir bekleyişle rehin tuttuğum ruhum
artık gri bir yorgunluk içinde...
yolun yolumun üzerinde
sen gelmiyorsun...
sevdanı üstüme örterek uyutuyorsun beni.
vebal, son dönemlerin en iyi şiir kitaplarından biri. emeği, gözyaşını, aşkı, sevdayı, ayrılığı, kal demeyi yani hayatı içinde öyle güzel barındırmışki okurken "evet bunu bende yaşadım" diyebiliyorsunuz. kitabın kapağında bulunan hüzünlü, kurumuş yaprak resmiyle bile kitap sayfalarını çevirdiğinizde nelerle karşılaşabileceğinizi tahmin ediyor ve en önemliside okurken sizde şairle birlikte yaşayabiliyorsunuz. hüseyin yıldırım'ın adım adım ve nefes nefes yaşayarak yazdığı her mısradan belli.
kitaptan;
terhis olan aşk
yorgun...
başıboş bir geceden ay fışkırıyor içime...
üstümde bir kuğunun kanatlarındaki hafiflik var
tam anlamıyla aşka geldim...
maviye çalan çıplak bakışlarına
kefen giydirip
unuttum seni...
