yaradılış
adam karısına sordu: "aynı zamanda nasıl hem bu kadar güzel hem de bu kadar aptal olabiliyorsun anlamıyorum."
karısı yanıtladı: "açıklayayım. allah sen beni çekici bul diye çok güzel yarattı. ben seni çekici bulayım diye de beni aptal yarattı.''
biraz düşündümde şimdiki nesil ile bu sözün hiçbir alakası yoktur. tanrı kadını erkeklere arkadaş can yoldaşı olsun diye yaratmıştır, dayak atılsın diye değil, faişe olsun diye değil ya aklınıza ne geliyorsa kadınların değerini gerçekten bilmiyoruz.
'tanrı gökyüzünü, güneşi, ayı ve dünyayı yarattıktan sonra canlıları ve insanı yarattı.
bir parça çamurdan insan biçiminde bir heykel yaptı.
sonra, yaratmış olduğu ruhları çağırarak bunlardan birini bu insana can vermesi için heykelin başına yerleştirdi.
çamurdan heykel ağırdı, ruh onu yönetemedi, heykel tökezledi, düştü ve binlerce parçaya ayrıldı.
ama ruh onun içinde olduğundan en küçük kıymığına kadar bütün parçalar canlandı, dünyanın tüm yörelerine dağılarak daha sonra insanların onlara şeytan diyeceği kötü ruhlar haline geldiler.
tanrı, heykele gerçek bir insan olabilmesi için yeterli yaşam gücünü verememiş olduğunu anladı ve çamurdan yeni bir heykel yaptı.
bu, ilkinden daha iyi oldu, çünkü üçlü-birliğin tanrısal gücünü içeriyordu;
yaşam ve huy,
istenç ve kişilik,
akıl ve ruh.
tanrı bütün bu nitelikleri heykele yerleştirince heykel canlandı ve böylece ilk insan doğmuş oldu.
tanrı, bir adam yarattım ama o tek başına dünyayı nüfuslandıramaz.
ona mutlu olması için bir kadın vereyim diye düşündü.
tanrı kadını yaratmak için
rüzgarın hızını,
bulutların gözyaşını,
yaprakların zerafetini,
güneşin neşesini ve iç açıcılığını,
pırlantanın güzelliğini,
küçük bir kuşun çekingenliğini,
kumrunun cilvesini,
tavuskuşunun kendini beğenmişliğini,
serçenin ince yapısını,
bir tüyün inceliğini,
çiçeklerin kokusunu,
ayın yuvarlaklığını,
yılanın esnekliğini,
sarmaşıkların sarılganlığını,
çimenlerin titreyişlerini
ve balın tatlılığını aldı.
bütün bunları birleştirerek bir kadın şekli yaptı.
heykel canlandığında dünyadaki bütün yaratıklardan daha göz kamaştırıcı, daha cana yakındı.''
olası abazanus ergenus diyaloğu:
x:ve tanrı kadını yarattı.
y:ee sonra?
x:ee si yok yarattı işte.
y:hadi ya gerçekten mi?
x:oğlum insan bir eline sağlık der nankör herif.
y:eline sağlık çok güzel olmuş tanrıcım. nefes de alıyo daha ne olsun?
tanrı:afiyet olsun gençler.
Altıncı gün dolmak üzereydi,
ve Tanrı hala kadını yaratıyordu.
Bir melek çıkageldi.
Tanrı’ya,
- Ötekini, erkeği çok daha çabuk yaratmıştın, buna niye bunca zaman ayırıyorsun diye sordu.
Tanrı yanıt verdi,
- Çünkü buna çok değerli, çok farklı özellikler katıyorum.
dedi.
- Örneğin yüzlerce parçadan oluşturuyorum.
Ama yine bir bütün olmasını sağlıyorum.
Bu yarattığım bir çok çocuğa aynı anda sarılabilmeli,
Dünyanın her yerindeki çocukları kucaklayabilmeli.
Düşen bir çocuğun kanayan dizini de,
Yaralı bir yüreği de iyileştirebilmeli…
Melek sordu,
- Kaç eli, kaç kolu olacak..
- Sadece iki.
- iki el, iki kolla mı yapacak bu dediklerini…
- Hepsi bu değil…
Kendi yaralarını da kendi sarabilecek.
Ayrıca günde 18 saat çalışabilir durumda olacak…
Melek yaklaşıp kadına dokundu…
- Onu çok yumuşak yapmışsın.
- Yumuşak ama aynı zamanda çok güçlü.
Gücünü ve kaldırabileceklerini hayal bile edemezsin…
- Düşünmeyi de bilecek mi?
- Yalnızca düşünmeyi değil.
hem sağduyusunu kullanmayı,
Aklıyla ve yüreğiyle muhakeme etmeyi,
hem de mücadele etmeyi,
düşüncelerini savunmayı,
sorun çözmeyi de biliyor…
Bunların yanı sıra, uzlaşmayı da biliyor…
Melek, kadının yanağına dokundu.
Eli ıslanınca bu nedir diye sordu.
Tanrı yanıtladı,
- Buna gözyaşı denir.
- Neye yarar?
- Kendini ifade etmeye yarar.
Acıyı, kuşkuyu, aşkı, yalnızlığı, onuru,
ama aynı zamanda sevinci ifade etmesine yarar…
-Kadının kendini ifade biçimleri sonsuzdur,
o, sevinci, mutluluğu ve aşkı yakalayıp ,
sımsıkı sarılmayı bilir…
Haykırmak istediği vakit susabilir,
sustuğunda çığlığını duyurabilir,
öfkelendiği vakit gülümseyebilir,
ağlamak isteyince şarkı söyleyebilir,
mutlu olunca ağlayabilir,
korktuğu vakit gülebilir…
O inandığı doğrular için sonuna dek mücadele eder,
haksızlığa karşı savaşır,
çözüm yolunu biliyorsa,
‘Hayır’ yanıtını asla kabullenmez.
- Amma çok marifeti varmış..
- Arkadaşı doktora yalnız gitmesin diye ona refakat edendir.
Korkan birini gördüğünde,
‘Tut elimi korkma’ deyip, elini uzatandır…
Her düğün her doğum haberine mutlu olandır.
Tanıdığı ya da tanımadığı amma kendine yakın bildiği her ölüm haberine kalbi kırılandır.
Ama yine de yaşamı sürdürme gücünü kendinde bulandır…
Çocukları daha çok yesin diye ‘ben zaten toktum’ diyendir…
-Bir öpüş, bir sarılış, bir kucak açışla kırık,
ya da yaralı bir yüreğin onarılacağını bilendir…
- Peki, bunun hiç mi eksiği ya da yanlışı yok..
- Hiç olmaz olur mu,
var bir hatası,
ne kadar değerli olduğunu unutur...
