"Mekânı meydanlar olan öykülerle örülmüş, yaşanmışlıkları anti kahramanların gözüyle dile getiren, mizahi, hüzünlü ve şaşırtıcı bir roman.
Gerçekten de dil ile düşüncenin oynaşmasından ortaya çıkan beyin kusmuğu aperatifler.
Eserin derinliklerine girdikçe toplumsal tabuların, düşüncenin, düş ve sayıklamaların eriyip satırlara aktığını görüyoruz. Ve Tanrı Ağladı; Yazarın ötesi bilinmeyen sarp bir kayalığı eşelemesidir, öteye gönderdiği seslerin yankılarından hazırladığı aperatiflerdir.
Lezzetli olduğuna inanıyorum..."
trajikomık romanların usta kalemi bülent akyürek in okuyucuya sunduğu en bi güzel eseri. muhakkak okunması, okunup özümsenmesi ve kütüphane'nin en bir belirgin yerine konulması lazımdır.
"sokağa çiktigimda sevgilim sanıp sarıldığım ıslak şeyin montum olduğunu ögrendim." şeklinde başlayıp "artık uyumak istiyorum" cümleleriyle biten karışık yazım diliyle farklı bir o kadar güzel bülent akyürek kitabıdır.
eski zamanlarda yağmurun tanrının gözyaşı olduğunu sanarlarmış ve her yağmur yağışında tanrıya yeni ibadet şekillerini ortaya atarmış o zamanın insanları. halbuki şimdi her şeyin bir bilimsel açıklaması var. yani artık tanrı ağladığında kar yağıyor.
