bir kelebege gore sonsuzluktur bir gun,
bir böcük**e gore sonsuzluktur ölmedikleri her gün,
kucucuk bir cocuktur, buyur bu sonsuzluk,
sen ne isen, nasil isen, odur sonsuzluk. ***
pek de mumkunati olmayan aktiviteler butunu.
way bea hadi mutlu yada öfkeli kızgın herneysede sonsuza kadare nası yaşamış hayvanlar yani evvel zamnda bi bilmecedir ama...çocuklara bu işkence revamıdır? yazan yazmayı bilio ama sölesin şimdi revamıdır?
ve sonsuza kadar mutlu yaşadılar
sonsuzluğun sonsuz düşlerinde,
ve sonsuza kadar mutlu yaşadılar
sonsuzluğun sonsuz çiziklerinde,
ve sonsuza kadar mutlu yaşadılar
sonsuzluğun sonsuz sonsuzluklarında,
ve sonsuza kadar mutlu yaşadılar
sonsuzluğun sonsuz buhranlarında,
ve sonsuza kadar mutlu yaşadılar
sonsuzluğun sonsuz vadilerinde,
ve sonsuza kadar mutlu yaşadılar
sonsuzluğun sonsuz aşınımlarında
sonsuzluktan ibaret olan sonsuz nehirlerde...
masalların sonunda söylenen ve umudu temsil eden cümle. zaten nerdeyse baştan sona hepsi hayal ve umutlarımız değiller midir çocuklara anlatılan ve anlattığımız masalların içerdikleri. son cümle de öyle olucak elbette.
-...ve sonsuza kadar mutlu yaşadılar.
- assiktir ordan!
- efendim?
- olm gerçeğe dön gerçeğe. kim la bunlar? hayvan mı ki düşünmeden, etmeden ölüp gitsinler.
- ama..
- sus! bi dertli sensin zaten mnkoyim.. herkes çok mutlu(!) defol şimdi..
- !?!?
an itibariyle L&M dan sonra trt 1 pazartesi sinema kuşağında filmi başlamıştır.(bizim büyük çaresizliğimizi de izlediğim kuşaktır vakti zamanında tevafuk işte)
peynirli soğanlı cipsim, yeşil çiçekli polar battaniyem ve 3 lü koltuğumla karşısındayım .
işte ülkü oktay kısa filminden bir sahne
böyle leyla ile mecnun un üstüne gelince, merak edip izlemeye başladım. leyloş un tadını yakaladım gibi diye düşünürken, meğerse eflatun film in yapımıymış. değişik, güzel, böyle naif yani hoş bir kısa film olmuş. galiba. yani sanırsam.
çocukken umutlar tükenmesin, çocuk hayata bağlansın diye okunan masalların son cümlesidir. külkedisi masalında olduğu gibi, ayakkabı kıza oldu prensesine kavuştu, kız ailesini affetti ve mutlu yaşadılar ama aslında mutlu yaşamadılar. çünkü insanlar asla değişmez, onun ailesi yine yapacağını yaptı bir kaç zaman sonra saraydan kovuldu, prens kızın hizmetçilik oyunundan sıkıldı ve çocuk olduktan sonra onu saraydan gönderdi, oğlunu ya da kızını sarayda tuttu. başka bir masal zengin bir kız vardı, çok güzeldi, başarılıydı, herkesçe sevilir, sayılırdı. zaten saygın bir ailenin kızıydı, nasıl yaşaması gerektiyse öyle yaşadı. kız mutlu sanıyordu kendini, ta ki çobanın biriyle tanışana kadar. çobanla iyi anlaştılar, kırlarda koşup oynadılar, hayvanları beraber otlattılar, ağacın gövdesine sırtlarını verip gök yüzüne baktılar, aşklarını sakladılar kendilerine o kadar değerliydi ki aşkları kendilerince. oğlan kıza evlenme teklif ettiğindeyse kız kaçtı gitti. çocuk inanamadı olanlara, halbuki çok sevmişti kızı, bebeklerini, yaşayacakları ahşap evi bile hayal etmişlerdi, çocuk sadece ben varım senin o aristokrat ailen kabul etmesin sadece ben varım dedi. sessizce geçti bir zaman, çocuk öğrendi ki kız birisiyle evlenmiş, çocukları da olmuş, yıkık dökük haliyle, paramparça olan kalbiyle çocuk bu acı haberi öğrenmiş. hasta olup hayatının sonuna gelmiş. kız da hayatı boyunca asla o çobanla olduğu kadar mutlu olamamış ama para bolluk bereket içinde yaşamış. sonra diğer tarafta karşılaşmışlar ve demişler ki beraber olsaydık ne olacaktı. önlerinden geçivermiş o senaryo. kızın ailesi çobanı hiç mi hiç istememiş, kız buna rağmen her şeyini bırakmış ve çobana güvenmiş, ona gitmiş. bir zaman her şey iyi hoşmuş, sevgileri hayatın zorluklarına göğüs gelmede onların bel kemiğiymiş. kız bebekleri olacağını söylemiş çobana. çoban deli olmuş bu habere, aşık olduğu kadından bir bebeği olacaktı sonuçta nasıl da mutlu olmuş. çocuğun hasta doğacağını öğrenene kadar. o doktor bu doktor, bir süre sonra para bulamamışlar, bebeğin alınması gerekmiş yoksa annenin hayatı tehlikeye girecekmiş ama yapamamışlar, kızın ailesi sırtını dönmüş bir kere yok saymışlar onu. sonunda çoban her ikisinden de olmuş. çobanın işleri iyi gitmiş ama bir daha asla mutlu olamamış. kısaca bu dünyada güzellik of, pozitif enerji, iyi de iyi olsun olayı külliyen yalan. hayat bir yerde insanın bir tarafına kor.
