insan; evrenin güzelliğine, büyüsüne kapılıp, kesinlikle tanrı var lan diyerek kendi kafasından tanrı yaratan, yaratmakla kalmayıp ona tapan bir hayvandır.
çok doğru bir tespit. dinin insan uydurması bir inanç sistemi, bir sömürü düzeni olduğu bilindiğinde, "tanrı" kavramının da tüm bunlar kafadan sıkılırken oluşturulduğu görülür. ayrıntılı bilgi için:
insanlar dünyada ilk ortaya çıktıklarından itibaren anlamlandıramadıkları şeylere çok büyük anlamlar vermişler, çünkü kendilerini ilk zamanlarda doğanın güçlerine karşı zayıf hissetmişlerdir. mesela gündüz onları ısıtan güneşe tapmışlardır.
ancak zamanla alet kullanmayı öğrenen, doğaya hakim olan insan kendi emeğinin efendisi olduğunu görmeye başlamış ve bilgi birikimini bilimin gelişmesi yönünde kullanmıştır. mesela bakırı eriterek madeni işlemeye başlamıştır veya toprağı işlemek için takvimi kullanmıştır.
falan filan...
yıllar içinde bilgi birikimi artan insanlar ise tanrıyı ve hayatın anlamını sorguyu başlamıştır. hayata bir anlam katmak için insanlar dini, içlerinde bir yerde bulunan ölüm kaygısına karşı bir kalkan olarak kullanmışlardır, kullanmaktadırlar. mesela ölüm sonrası hayat inancı bir çok insan için ölüme karşı önemli bir savunmadır.
önemli olan tanrının nasıl yaratıldığı değil, nasıl algılandığıdır. din her zaman bir çok insanın içindeki en büyük korkuyu bastıran bir kalkan olarak kendini devam ettirecektir. geçmiş yıllarda bu zeus idi, bugün ise tek tanrı inancı.
kapitalizm içinse insan tanrıyı yarattı, o da bugün dolar oldu.
islam dininin -her ne kadar ülkemizde bazıları tarafından yozlaştırılsa da- daha çok eşitliği ve adaleti vurgulamasını ben kendi açımdan türkiye için bir şans olarak görmekteyim. bunu popülizm olarak görmemekte fayda var, çünkü insanlara rağmen bir şey yapılmaz, yapılamaz.
din, onurlu müslümanların her zaman hayatlarına bir anlam veren bir olgu olmaya devam edecektir, çünkü insanların içindeki ölüm korkusunu veya hayata anlam katma dürtüsünü söküp atamayız. (dini kullanarak insanları soyanlara onurlu müslüman diyemeyeceğim.)
güneş, ay, ateş, put, öküz buzağı derken aslında bunların tümünün hakklarında hergün daha da yeni şeyler keşfedilen karmaşık yapı olan evren ve insanın varoluşuna etkilerinin olamayacağını kavrayıp daha üstün bir güç olduğunu düşünmekten ibaret kafayı yememek içinde gerekli bir şeydi tanrı ve insan onu beyninde yarattı.
hergün bir deli bunu kendi lehine kullandı peygamberler dinler kitaplar ortaya çıktı deli dediğime bakmayın belkide dönemlerinin en zeki insanları oldukları için böyle akımlar yarattılar.
fakat tanrının zamanı doldu. (bkz: game over)
yüzyıllar sonra din diye birşey kalmayacak belki ama elbet bazıları birşeyler bulacaktır diğerlerini kandırabilmek, yönetebilmek ve kullanabilmek için.
tamamen saçmalıktan ibaret bir düşünce. neden mi, insan var olan bir şeyleri kendine tanrı edinince tanrı edinmekten başka hiçbir eylemi olmamıştır ki onu yaratmış olsun. güneş zaten hep vardı, insan yokken de vardı, dünya durdukça da var olmaya devam edecek. başlıkta kullanılan ''yarattı'' fiili ''yoktan var etti'' anlamı taşımaktadır. oysa insanın kendine tanrı edindiği şeyleri yoktan var etmeye gücü varmıdır? ellbette tanrı edinileni de tanrı edineni de allah yaratmıştır çünkü yaratmak yalnız ona mahsustur.
ve..
ondan önceki kelimeleri kendim yazmak isterdim; lakin zamanın bu noktasından bakınca pek bir önemi kalmıyor galiba.
tanrı!
şöyle düşünelim giriş aşaması için;
tanrının yaratıcı olma vasfını kazanması için bizi yaratmaya ihtiyacı var.
peki, herşeyi yaratabilen tanrı, düşünebilen insanları değil de, sadece dağları taşları, yıldızları yaratmayı seçmiş olsaydı, ibadet beklemeseydi insanlardan, onun yaratıcı olduğunu kim bilecekti?
tanrı yaratıcı olduğunu kime kanıtlamaya çalışıyor?
basit bir cümle, ve insan tanrıyı yarattı.
ne zaman?
"tanrı var mı?" sorusu insanın aklına düştüğü anda.
fazla uzağa gitmeyelim.
islamın doğduğu topraklarda, muhammet'in dedeleri kendi yaptıkları (~yarattıkları) tanrılara tapınmıyor muydu?
tüm zamanların en çok tapılan nesnesi güneş?
10 binlerce yıl güneşe tapınılmadı mı?
güneşe tapınmanın isminin değiştirilmiş halinin hristiyanlık olduğunu söylememe gerek yok sanırım.
her neyse,
insan kendini aciz, güçsüz hissettiği zaman, tanrıya başvurdu. doğaüstü güçleri aradı ve yarattı.
akıl hastalarının içine şeytan girdi dedi, bedensel engelliler lanetlendirildi.
peki, bunların cahillik olduğunu kabul ediyoruz da,
çağımızdan birkaç yüzyıl sonra din diye birşey kalmayacağını neden bir türlü kabullenemiyoruz.
günün zekasından biraz daha öne çıkın ve düşünün.
geçmiş çağlardaki karanlık kutsal ağın nasıl bir bir çürüdüğünü,
ve önünüzü görmeye çalışın, sonra da daha uzakları..
