giris, gelisme ve sonuc itibariyle mukkemmel otesi bir sarki. ilk dinledigimde tuylerim diken diken olmustu. evet duygularimizi ifade ediyor ama bu kadar da bizden nasil olur, bu kadar iyi nasil birlestirilir. yagmurun altinda aglayarak ayrilan cift için calinabilecek fon müzigi tadindadir.
melodisi çok tanıdık. albümü almamıştım ve hatta şarkıdan da çok uzun bir süre sonra haberim oldu. il dinleyişten itibaren 'aa ben bunu biliyorum lan' denmesine neden oluyor. sonra sözlerin aslında bilinmediği farkedilip, bahsi geçen konunun iyi bilindiği farkediliyor. hissizleştiriyor, halsizleştiriyor sonra uyutuyor. bitti, bu kadar.
emre aydın'nın son sömürülmüş şarkısıdır. bunuda vıcık vıcık ettikten sonra emre aydın'ın albümünde ellenmemiş, dillenmemiş şarkı kalmamıştır. bu yüzden yeni albümü piyasaya sürmek farz olmuştur.
"ve uğraşmak anlamsız
yüzündeki yabancı
her geçen saniye bana daha yabancı .
ve böyle olmasın bildiğim gibi kal sen
her geçen saniye daha da zorlaşmasın
ve gülümse şimdi..."
'gel de dinleme bu güzel yürekli adamı' dedirten şarkıdır.
gidenlerin arkasından, kalanların acısına ortak olandır.
inceden sızlatır.
