iyiye giden bir durumunuzdan, türlü sebeplerle bu hale karar vermeyi bir kez daha düşünmenizde fayda olacak durumdur. hani gel şu emeklerine yazık edipte şu yoldan dönüp vazgeçme demenin tezahürü gibi.
insanin bir döneminde bir seylerden vazgecmesi gerekir. yapmasi gerekenlerlerin hepsini yapmis oyunu kurallari le oynamis ama ne yazik ki mucadelesinin sonucunda babayi almistir. bu yuzden bir bezginlik coker. sirtinda hacini tasiyan isa gibi ve hazin durumu surdurur. hayallerini kaybetmis ama inatla dövüsmeyi birakmamamistir. belki standart insanlarin yaptigi gibi sonu hep kahirli savastan vazgecmeyi calisir. ama yapamaz cunku en ufak umut yuzdesi onu surdurmeyi gerektirir. baska zamanlarda ayni isi yapsa basarili olacagi kesindir. nihayi hedefe daha kolay varir. ama karsinina cikan aptalca sorunlardan ve insanlarin dangasliklarindan bezmistir. cunku insanlarin cogu ona uyamamakta ve hrseyi ondan daha bildigini dusunur. vazgecen kisi ne yapabilecegini bilir neyi yapamayacagini. bu farkla digerlerinden ayrilir. ama digerleri bu hakikati bildiginden ama kendilerine guven duymamalarindan dolayi onu guvensizlikle karsilar. kendine guvenen insan baskalarina guvenir ama kendine guvenmeyen insan ise kimseye guvenmez ve etrafindaki herkezi uckagitci ve firsatci gordunden dolayi. herneyse daha uzatmayayim oyle yada boyle vazgecen kisi kendini önce inzivaya ceker. bir kac kontra atak yapar ama sonu hep hazindir. bu vazgecen insanlara koyveren insanlara kaybedende diyebiliriz. ama onlarla arasinda bir fark vardir. hala duslere inanirlar ve kendiklerine inanirlar. yoksa diger konularda birbirlerine benzerler. kendilerinin yargici olmaktan ve kendilerine en acimasiz cezalar vermelerinden tutundan her gecen gun tanrinin eline canli dustukleri dusuncesi falan filan... gun gelir artik yapmak istediklerini yapamayacaklarini farkederler. cunku yokus yukari rekor kıran bunyelerin artik takati kalmamistir. bosverirler herseye ama temkinlidirler. kendilerini gostermelik gunu birlik islere verirler. karl valentin gibi bileycilik yaparlar mesela. yahut edebiyata ve siire dalarlar . bazisi ise oturur kendinden baska kimsenin ilgilenmeyecegi konulara dalar ve saptamalar yapar. shaekspeare'in sonesinde ki ruh halindedirler. ''vazgectim dunyadan ölum paklar beni' gibi... ama isin kolayina kacmazlar. enazindan yasayarak mucadele ederler. belki bir gun talih dönecek kahpe felek kahpelikten vazgecektir. ama icin icin bilirler bunun olmasi cok dusuk bir ihtimaldir. ama su hakikati cok cok iyi bilirler önemli olan mucadeledir hayatta. gersi ie bostur. belki son kez kareyi kurarlar ve maresal ney gibi umutsuz ama hic olmazsa azimli bir sekilde devam ederler savasa. ne yapalim hayat bu ...
Dünyadaki en çaresiz adımdır. Ve hep dildedir.. Çabalamayı bıraksa da uğraş verdiği, Gönül verdiği artık her neyse bıraktığı, yürekten bitirenini görmedim. Her vazgeçiş bir ukte.
