tanım: artık istenmeyen, vazgeçilen, kişi için yapılan karalamaların bütünüdür.
yine mi sen?
unutmuşken çoktan seni... kaldırmışken rafa hatıraları, gömmüşken seneleri çoktan geçmişe. koparmışken dalından içimde biriktirdiğim hırsımı.
yine mi sen?
silmişken bir kalemde seni, bir anda çekip gidişini. bilmiyorken artık sevginin s sini, görmezken aşıkların el ele gezişini. yine mi gönül oyunların, yine mi ızdırapların?
sindiremezken kopup gidişinle bıraktığın hüzünleri. terkedişinin sinsi yok edişini.
neden sen?
kokunu hatırlayamazken,ismini anmak zor gelirken, son kırbacı da aşka vururken.. bitirdiğim geçmişi, yaşadığım geleceğe değişirken, aşk denileni yalnızlıkla takas ederken, sigaramın dumanını deli gibi içime çekerken, resimlerimizi yakıp herşeyi kalbime gömerken.. yine mi sen?
bir küçük odada tek başına yaşarken, kimseyi aramaz, dertsiz başıma dertler açarken, karşımda duran resmine her gece kurşun sayarken. namluyu şakağıma dayayıp vazgeçerken, tükenmez kalemleri tek tek tüketirken, kanımın son damlasını dahi akıtırken..
yine mi sen? yine mi uykusuz geceler.
bitmek bilmeyen asla söylenmeyecek heceler. kurulmayan, anlam yaratılmaya çalışılan ama olmayan devrik cümleler. yine mi tuzlu birkaç damla? yine mi kalmayan ta'kat.
huzursuz düşünceler, kavgalar, savaşlar, bitecek sanılan, bitmeyen aşklar..
şımarık aşk perisinin bir okuna aldanmalar, durmak bilmeyen sancılar, cennet sanılan cehennem kapıları, bir ömrü bağlanan umutlarla, kılpayı kaçırılan fırsatlarla bitirmenin yıkımı.
yine mi? yanlış hesaplar,çalınan mutluluklar, hep benim sanılan o suratlar.. yine mi sen?
bırakmışken bağlanan halatı, ayrılmışken kıyılardan, tenezzül dahi etmezken dümenlere.. bakmazken olmayan karalara, kaybolmuşken okyanuslarda, kırarken kadehleri, atmışken bir kenara aklı, mantığı.. tarihi unutmuşken, takvime bakmazken, şarkıları duyamazken artık.. en büyük rüyaları küçültmüşken kabuslarla..
yine mi sen?
bir anda kapıyı çalışınla nasıl uyandırırsın beni?
daha yeni masal okumuş uyumuşken, dostlarım bile bunca yıl çalmazken zilimi. nasıl gelirsin yaptıklarının bedelini ödemeden! sevmenin karşılığının acı olduğunu öğrenmeden, zamanın akıp geçtiğinde de bir işe yaramadığını bilmeden? her şeyin unutulacağını düşünürken. yine mi sen?
bıkmadın mı duygularla oynamaktan, oyuncak sanmaktan, ekilen tohumları sökmekten, kurulan düzenleri yıkmaktan, kırıp insanları uzaktan bakmaktan, zoru görünce kolaya kaçmaktan, yaşananları bir kenara atmaktan, onuru gurur denen şeyi, yasakları dahi şeytana satmaktan.
gecenin karanlığını gündüz yapmaktan, tanrı yerine bir boşluğa tapmaktan; bıkmadın mı sana hayran olanlarla alay etmekten,gençliğine güvenip caka satmaktan..
hiç aldatmayanı defalarca aldatmaktan, zalimliğinle masumların ocağını yakmaktan, nefretinle kan kusturmaktan.. bıkmamışsın demek ki. ne istiyorsun şimdi?
içeri girmeden söyle? değişmişsin aynaya bak, bu halin ne böyle?!?
kendini hatırlatmaya mı geldin? gülmeyen yüzümü güldürmeye, yaşamamı istemeyip öldürmeye, artık duyguları kalmamış birini hayata döndürmeye mi? tuzaklarını uygulamaya, yanmayan ateşi söndürmeye, feleğin çarkını yeniden döndürmeye mi geldin?gizli silahınla kağıtlara ismini döktürmeye mi?çilenin tohumlarını ekmeye, dikenli gülleri dermeye, dertleri başıma sarmaya mı? odamın kokusunu koklamaya ya da kokunu yeniden yayıp koklatmaya, duvarlara öpücük kondurmaya mı geldin söylesene? gülme!
yine mi sen? lütfen git ve sakın girme bir daha rüyalarıma tatlım. *
Kotu gunumde yanimda olmadigin zaman vazgectim, Canin sikildiginda benimle paylasmadigini, kirilacak veya tedirgin olacak olsam bile dusuncelerini acikca soylemedigini anladigim zaman vazgectim.Bana yalan soyledigini anladigim zaman vazgectim.Gozlerime baktiginda kalbinle bakmadigini ve bana hala soylemedigin seyler oldugunu hissettigimde vazgectim.Her sabah benimle uyanmak istemedigini, gelecegimizin hicbir yere gitmedigini anladigim zaman vazgectim. Dusuncelerime ve degerlerime deger vermedigin icin vazgectim.Agrilarimi dindirecek sicak sevgiyi bana vermediginde vazgectim.Sadece kendi mutlulugunu ve gelecegini dusunerek beni hice saydigin icin vazgectim.Tablolarimda artik kendimi mutlu cizemedigim ve tek neden sen oldugun icin vazgectim.BENCIL OLDUGUN ICIN VAZGECTIM!!Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgecmem icin yeterli degildi, cunku sevgim yuceydi. Ama hepsini dusundugumde senin benden coktan vazgectigini anladim. Bu yüzden ben de senden vazgectim.Bir erkek vazgecmek istiyorsa tek bir neden yeterlidir ama kadinlar sevgimiz icin mucadele ederiz, cunku biz kadinlar elimizdekiyle yetinmesini ve mutlu olmasini biliriz. Eger sizin icin mucadele edecek, sizi bir kadinin hak ettigi degerle susleyecek, sizi hayatina dahil edebilecek ve gozlerinizin icine bakip SENI SEVIYORUM diyebilecek bir erkege sahipseniz dunyanin en sansli kadinisinizdir demektir.
HICBIR ERKEK VAZGECILMEZ DEGILDIR...
vazgeçiyorum inan bana. vazgeçtim seni de başkalarını da sevmekten..
lanetler etsem de vazgeçiyorum senin en güzel yönlerini bilmekten.
kader bir gün seni de yıksın. seni de ayırsın en sevdiğin hatıralardan..
seninde yaksın şehirlerini, yerle bir etsin.
kader bir gün seni de vursun. beni vuran o deli divane rüzgarlarla.
yalnız bıraksım mabedinde, dışarıda işgal, ve anılarla.
yine al aklımı başımdan, yine çal en büyük hazinemi koynumdan.
kaderime boyun eğdiğim gibi eğerim boynumu yollarına. kader senin de çıkarsın karşına bir sen daha. sen de anla.
kapat gözlerini yalan rüzgarında, görmemezlikten gel gerçekleri ve;
yan serseri kurşunların açtığı yaralarla.
o inandığım asil sen nerede?
hani o ışıl ışıl parlayan gözlerin.
şimdi başkalarına deli divane.
doğru ya! inanmazsın sen kadere, kimse sevdiremedi zaten kendini sana.
ya sen de bir kalp yok.
ya da bende akıl yok!
kader seninde alsın aklını başından.
sen de bedelini öde ayrılığın. ve aniden;
dursun zaman. zamanın durduğu an.
öylece donup kal.
bakayım şöyle sana bi! özlemişim seni.
zaman durur mu? sendeki aşk mı? gurur mu?
zaman durmayacağına göre, bitsin bu oyun.
son sahne de sen. bana da seyretmek yakışır gidişini. kader ne kadar sevsem de seni. kör etsin gözlerini.
kimseyi görmesin gözlerin. ve pişman etsin!
onlarla göremediğin aşkı, onlarsız da mı göremezsin.
`
kader uyutmasın gecelerce`. hakettiğini yaşa.
kadere inanmıyorsun ya! kader döndürsün feleğin çarkını fırıldak gibi.
git sen de diğerleri gibi.
bir zamanlar masum bulduğum aşkı kirlet.
bir zamanlar aşık olduğum seni kirlet!
sensizim, şaşkınım.
demek sensiz de yaşanıyormuş,
demek söylenenler doğruymuş!
sensi olmak sor olsa da imkansız değilmiş.
bıraktığın günü hatırladıkça, zavallıca yalvarmışım şimdi bakıyorum da.
değmeyen birine böyle acındırmak gurursuzluğun ta kendisiymiş oysa.
sesin olmadan nefes alamam sanırdım.
gözlerine bakmadan yaşayamam.
sanırdım ki;
ben birini sevdim, başkasına aşık olamam!
niceleri kapımda köle oldu oysa ki.
seni unutturdu birden, o tanımadığım düşler, gülüşler..
sensizim, şaşkınım.
demek dur diyebiliyormuşum arzularıma.
aman! diyebilirmişim o uçsuz bucaksız uçurumlara.
tutunabilirmişim 'sen' diye o dalı olmayan çınarlara.
meğer aşk değil bağlanmakmış benimkisi ve;
kolayca unutabilirmişim sevdiğim seni.
daha kim bilir kimler girdi koynuna.
kaç yağmur yağdı kim bilir dudaklarına ve ıslattı bal dudaklarını.
çifte mutluluk benimkisi, unuttum ve aşk çalıyor şimdi kapımı.
sensizim!
ama artık 'sen' 'sen' diye haykırmıyorum,
vurmuyorum duvarlara, yumruğumun kanları sıçratmasına aldırmadan.
sevmiştim delice, nasıl da titriyordum üzerine.
inandığım bir sen vardın, ben sana deli divane.
bir sen vardın hayatımda, yollarına ölürcesine. nasıl da sevmiştim seni delicesine.
yazık etmişim senle geçen senelere.
dudaklarımı okurken her seni seviyorum deyişimde;
alaycı bakışların kan kusturmuştu günlerime.
sensiz yaşıyorum, sensiz de mutluyum.
pişmanım çok! sevmeseydim seni keşke!
vazgeçiyorum seni sevmekten, aslından kendimden vazgeçiyorum ama bunu söylmek kolay olmuyr işte bir anda. oysa ne büyük başlamıştı bu sevgi, vazgeçilmezim demeyi öğrenmiştim ama seçim vaadi gibi oldu; kaldı elimde. vazgeçiyorum senden, aslında kendimden...
sanırım vazgeçiyorum seni sevmekten. beni istemediğini bilmek canımı yakıyor artık. gururm daha fazlasına elvermiyor.
seni asla bırakmayacağım demiştim ,büyük konuşmuşum. sana rağmen seni severim sanmıştım. yanılmışım. en başından beri yanılmışım .
üzgünüm. ama aslında kendime iyilik ediyorum.
ve senden vazgeçiyorum.
vazgeçiyorum seni sevmekten ama sen benden çoktan vazgeçmişsin bile;
ama bu kenti unutma yıllar geçse de..
ardında bıraktığın anıları unutma.
dertsiz tasasızsın bilmeyen yok artık.
senle geçen günlere elveda demedin ansızın gittiğinde.. hoşçakallarıma el salla şimdi.
yolun açık olsun dendiğinde duymadan gidersin oysa sen.
boşluklara düştün, kaygılarınla yenildin.
tekip edemedim, nerelere gittin.
seni arıyor gözlerim, sensiz esmiyor rüzgarı bu kentin.
güneş doğsa da ısıtmıyor, ısıtan sendin!
bu kentin ışıkları yanmayacaktı oysa sen dönene dek.
ama sen bunu bildiğin halde gittin.
sorumlusu değilim artık gözyaşlarından!
ben değildim zaten sni ağlatan.
aklına yazmışsın, kafana koymuşsun gitmeyi,
değiştirmedi kaderimizi yaradan.
bilmezdim ben sevmeyi bilmediğini.
kaptırdım gözlerine, tezgahımı serdim aşk pazarına.
inanılmaz mı senin yalanlarına?
bir baksan; dayanamam ki baharlarına.
bu şehir seni özledikçe sindiremiyorum gidişini..
sokaklarında içmiştik andımızı, oysa biz çekmiştik aşkın kuytularında
son sancımızı..
kırmışlar inancımızı, bir ben bilirim bir sen..
aldı seni benden getirdiğim yollar, ihanetin vurdu tabanlarıma,
getirdiğim yollar götürdü seni bilinmeyen sevdalara,
neden bıraktın snaki acılara,
deliydim oysa, gözüm kesmezdi büyük aşkları yaşamaya..
beni unutma yıllar geçse de,
ardında bir ben bıraktın içi boş, boşlukta tadı kalmamış tasa.
neredesin demek boşa, unutma demek boşa çaba!
veririm kendimi bu şehirin soğuk sularına,
yağmurlar yağıyor, birlikte ağlıyoruz bu kentin gecekondularının akan damlarıyla.
gözyaşlarımdan akan usul usul damlalarla..
vazgeçiyorum seni sevmekten derken, seni sevmek zaten vazgeçmekmiş öyle diyorlar artık bana.
bıraktım maceralar peşinde koşmayı..
en eski anıları, tatları..
son şarkılarımı dinliyorum.
son kez yazıyorum. son kez bakıyorum güneşin doğuşuna..
batışı olana dek, terkediyorum ardımdan gidişimi umursamayacak olan bu şehri.
bıraktım bardaklarını. içemiyorum onlarla eskisi gibi.
anıları gömünce içilmez tabi.
tutamıyorum verdiğim sözleri.
eskisi gibi dua etmeyi de unuttum.
şekilden şekile girmiyorum sinirlendiğimde.
hatta artık sinirlenmiyorum bile.
susuyorum. susmak ne huzurluymuş, yeni anladım.
yüzüm kızarmıyor utandığımda.
utanacağım binlerce eylem varken.
bıraktım maceralar peşinde koşmayı,
yaşamak birkaç yıl önce ki gibi değilmiş.
doğru olan yanlış iken peşinde koşmak ne acizlikmiş!
4 yanlış bir doğruyu götürürken kazandığını sanmak.
yanlışları doğru sanıp boşa aldanmak..
rastgele seçimler yapıp sınavı kazanmak.
kaderin bir sınav olduğunu unutmak, boş aslında olmayan sınavlara dalmak..
tanımsızmış söylediklerim..
anlamsızmış yeminlerim. birilerine kendimi anlatmaya çalışmamalıymışım.
hiç hayal edemeyeceğim kadar yanılmışım.
o sihir kazanımda yanlış formüller kaynatmışım.
oysa en tenha da duran en büyük ilacıymış yaşadıklarımın
sihirine aldanmışım yalanın dolanın.
iyilerini es geçip kötülerini beslemişim göğsümde insanların.
sırça köşküne aldanıp yar etmişim benim olmayanı cennette...
