vazgectik iste. uzulmemek adina. uzmemek adina. her soylenen soz yalanmis gibi. hic sevmemisiz gibi. kahkahalarla gulup cocuklar gibi eglenen biz degildik sanki. ne oldu? bu iliskinin sonunda uzulebilme ihtimalimiz aklimiza geliverdi. iste bu oldu.
vazgectik biz birbirimizden uzmemek adina birbirimizi. sen beni uzme ben seni uzmeyeyim. ee uzulsek ne olur? uzulmus oluruz. seni uzemem ben yuzundeki huzne tahammulum yok iste. gidelim burda ayrilalim. cok mutluyken birakalim gitsin. iyi fikirdi senin ki de. zaten ani yasamayi beceremeyiz biz. hep mutlu olmaliyiz.
bu iliski bize kirmizi halilarda, altin tabaklarda sunuldu. asik olalim ama uzulmeyelim. baglanalim ama asik olmayalim. her seyin en iyisini yasayalim. yok oyle bir ask. uzulecegiz iste sonucta. pembe hayallerin kosesinden griler sizmaya baslayacak bizim tualimizden de. renkler yetmezken avucumuza, birakiverdik butun renkleri. yerle yeksan ettik. kaldik mi siyaha.
simdi de beceremiyoruz iste konusmayi bile. aciklamalarimiz yok ki. uzulmuyor muyuz simdi yani? komik olmadik mi hayatta bir avuc ask icin canini verenlerin gozunde. kac gece uykusuz yattin diye korkarim ben sormaya cunku ben o gunden beri uyuyamiyorum. ya bas agrilari, beyninin icini kemiren pis dusunceler, kaybetme korkusu, her sey yalan miydi sorusu ve binlercesi. uzulmedik oyle mi?
vazgectik biz birbirimizden. bize emanet edilen ask muhtesemini cevirdik ask acisina. uzmedik ya birbirimizi rahatiz cok. kalkinca ustesinden bu acinin ne kadar nefret edecegiz acaba kendimizden?
kişilerin beraber oldukları zamanlarda birbirlerini karşılıklı isteme, sevme, koruma, değer verme gibi tüm hallerinin kaybolması ve bir bütün olan ruhların ayrı birer kişi olarak yollarına devam etmesidir.
