öyledir. boş bir hayat için çabalıyorum, sonu başından belli bir yolu nasıl heyecanla yürüyebilirim ki? her şeyden vazgeçmenin kıyısına sürükleyen bütün koşullar, atladığımda küçük de olsa bir vicdan azabı duyacaklar mı? sanmıyorum.
benim sonum toprakların altı değil duvarların arası olacak. çünkü duvarların arasında başladı deliliğimin serüveni, orada da son bulacak. ölümü bedenimle değil, aklımla tadacağım. düşüncelerim benim mezarımdır.
