can sıkıntısına açıp tekrar izlenen, az evvel bitirilen eğlenceli film. son yılların türk yapımı,mantıklı kara mizahlarından. yazgı filminde ki necati, yeraltında muharrem, vaviende celal. bu adam rollerin hakkını veriyor.
yönetmenliğini taylan kardeşlerin, senaristliğini ve başrolünü engin günaydın'ın üstlendiği ilginç bir filmdir. filmin adı için seçilen "vavien" kelimesi, filmde de izah edildiği üzere, iki farklı noktadan komuta edilmesi mümkün olan, aydınlatma sisteminde kullanılan tesisat türüdür. filmin adı konusunda neden böyle bir tercih yapıldığını uzun uzadıya düşünmüşümdür. elbette karakterlerin elektrikçi olmaları ve film içinde de bir vavien uygulamasının mevcut olması yeterli olabilir. lakin bu kadar basit bir neden olabilir mi diye kendi kendime sordum. ve sonrasında da belki de hiç de öyle kapsamlı düşünülmemiş bu isim tercihine, kendimce bir yorum getirdim. filmi henüz izlememiş olanları da düşünerek elbette çok detaya girmeyeceğim. yine de filmi izleyenlerin zihninde belki bir ışık yanmasına vesile olabilirim. bu bile başlı başına vaviendir. farklı bir noktadan ışık yakabilmek. malumdur ki filmin baş karakteri paralara sahip olmak için bir plan yapar. teknik altyapısı da olan bu plan izleyenlerin malumudur. planını bir şekilde "başarıyla" uygular. ve gerçekten de paralara sahip olur, tedirginlik içinde olsa bile. sonrasında işler ummadığı gibi gelişir. ve tam paralar gitti derken, hiç ummadığı şekilde paralar yine ona kalır. bu da aklıma şunu getirdi. bazen yapmış olduğunuz planlar * iki farklı metoda rağmen aynı sonucu verebilir. bu filmde de belki iki farklı anahtar vardı. başrol oyuncusu aşağıdaki anahtara dokundu ve lamba yandı. ama merdivenlerden çıkarken vicdanı o lambayı karartır gibi oldu. sonra baktı ki yukarıda bir anahtar daha var. işte bu da kader olmalı. * o anahtara da dokundu. o da lambayı yaktı. hem de umduğundan daha ziya vererek. işte vavien'in bir yorumu. hayatta pek çok vavien vardır. sizin hangi anahtara basacağınız akıbetinizi belirler. yanlış noktadan açılan ışık, vicdanın karanlığında kaybolmaya mahkumdur.
-içerik bilgisi-
berbat geçen günlerin, çıkmazda olan bir hayatın nasıl birden bire ve beklenmedik bir şekilde iyiye gidebileceğini anlatan enfes bir film. Allah'tan ümit kesilmez azizim.
-içerik bilgisi-
dün izlediğim ve beğendiğim bir türk filmi. engin günaydın'ın mükemmel oyunculuğu ile daha da iyi olduğunu düşündüğüm filmdir. oğluna her 'elini yıkadın mı?' diye soruşunda tebessüm etmeme neden olan filmdir.
--spoiler--
mesut ne yapıyorsun? mesut annen öldü..
--spoiler--
bu filmi izledikçe içimde doblo satın alma isteği doğuyor. adam* karısını bile dobloyla öldürmeye çalışıyo ya da karısının parasını dobloyla saklıyo falan. doblo değil sanki isviçre çakısı.
2009 yılı yapımı durul taylan ve yağmur taylan'ın yönettiği filmdir, türk sineması için değerlidir fakat kıymeti bilinmemiştir.
arkadaşlarımla izlemiştim bu filmi ilginçtir araların da bir tek ben beğenmiştim. kaliteli bir film.
orijinali için (bkz: va et viens)
anlamı için (bkz: aydınlatma anahtarı)
aynı zamanda taylan birader'lerin yönetmenliğini yaptığı, engin günaydın, binnur kaya, ilker aksum ve serra yılmaz'ın yer aldığı 2009 yapımı film.
fransızcadan dilimize geçmeye çabalamış bir kelime. *
yanan bir lambayı iki farklı noktadan södürmeye, ya da sönük haldeki bir lambayı iki farklı noktadan yakmaya yarayan elektrik bağlama biçimi şeklinde özetlenebilir. genelde ev içi merdiven aydınlatmasında kullanılır.
film olanı için (bkz: vavien)
yaklaşık 1,5 yıldır film arşivimde bekleyen, arşivi her açtığımda karşıma çıkan ama "aman be! türk filmi izlenmez şimdi." diyerek geçiştirdiğim, boş bir anımda rastgele film açma oyunu* oynarken üzerine tıklayıp zorunlu olarak seyretmeye başladığım, seyrettikçe *güzel filmmiş lan!* dediğim, oyunculukların aştığı film.
türkiye'de çekilince yapmacık duracağını düşündüğüm türlerin başında gelen kara mizahı; yapmacıklıktan uzak, kaliteli oyuncu kadrosuyla, iyi senaryoyla çekmiş taylan biraderler.
şuan dünyada da kara mizahın zirvesinde olduğunu düşündüğüm coenlerin de birader olmasıyla, kadına/eş'e karşı bir garez( fargo) olmasıyla bir ilişkisi var mıdır, bilemem ama coenler filmi tadında film yapmak her baba yiğidin harcı değildir ki taylan biraderler yapmış. bir fargo izler gibi, keyifle izlenebilecek bir film.
engin günaydın'ın oyunculuğu hakikatten şapka çıkarılacak düzey de ki yazdığı senaryoda çok orjinal. burhan altıntop olarak pek izlemedim bilemem ama, yazgıdaki necati rolüylede, burada ki başrolüylede artık daha çok sinema filmlerinde oynaması gerektiğini bağırıyor. başrolünü oynayacağı; zeki demirkubuzun yeraltından notları'nı da merakla bekliyoruz. billur kaya da inanılmaz doğal, rolü üstüne cuk oturmuş.
sonuç olarak; basit ve orjinal senaryo, kaliteli çekimler, iyi oyunculuk bir filmden beklenebilecek herşey var, devamını bekliyoruz.
binnur kaya' ya bir kez daha aşık olduğum film. yerim senin o fedakarlığını yahu. "baba celal öyle biri değel. valla dövmüyor ya" deyişini yerim senin.
engin günaydın hep mi böyle çıkarcı ve paragözdür diye düşündürten filmdir. adamı o kadar çok aynı rolde gördüm ki, sanki karakteri böyleymiş gibi geliyor. hayır çok seviyorum ve yakışıyor ama düşündürtüyor aynı zamanda. bu ikiliyi bir komedi filminde de görmek istiyorum.
izlerken başta engin günaydına -daha doğrusu celal'e- fena halde sinir olduğum film. * Celal'in "şimdi sen bu parayı istemiyor musun sevilay" sorusuna sevilay'ın "hayır celal ben yanlızca senin yanımda olmanı istiyorum sen yoksan ben parayı ne ediyim." demesiyle içimden birşeyler gitmiştir. Sevilay gibi birçok bayanın ülkemizde olduğu düşüncesiyle irkilmedim desem yalan olur. Engin günaydın'ı görmeye alıştığımızdan farklı bir rolde görmekte hoşuma gitti.
