Şizofrenik, iki stil tarafından bükülmüş,
birisi kiralık bir beygirin kiralık düzyazısı, sürgünü
kazandırırım kendime. Zorlukla yürürüm bu orakla biçilmiş plajı millerce,
güneşte yan, yan
kurtulmak için
bu kendine-aşık olmak olan yaşam okyanusundan.
Lisanını değiştirmek için hayatını değiştirmelisin.
Eski yanlışları doğrultamam.
Rüzgârlar yorulurlar ufuktan ve geri dönerler.
Üstünde sahile çekilmiş, çürüyen ağaç kütüğünden oyulmuş kayıkların,
onlar zehirli gagalı bir buluttu Şarlotsvil'de.
Birzamanlar sandım memleket sevgisi yeterliydi,
şimdi seçmiş olsam bile, yer yok teknede.
En iyi akılların köpekler gibi çürüdüğünü seyrederim
lezzet kırıntıları için.
Ben yaklaşıyorum orta
yaşa, yanmış deri
soyulur ellerimden benim kâğıt gibi, soğan-inceliğinde,
Piyr Gint'in bilmecesi gibi.
Hiçbirşey yoktur kalpte, değil korkusu
ölümün. Ben çok fazla ölü bilirim.
Onların hepsi bildiktir, karakter olarak hepsi,
nasıl öldüklerinde bile. Ateş üzerinde,
et korkmaz artık o fırın ağzından
yeryüzünün,
o ocağından ya da kül çukurundan güneşin,
ne de bu bulutlanan ya da bulutları çözülen orak aydan
bu plajı gene harap eden boş bir sayfa gibi.
