Bu koca evrende dünyanın varoluş ve yok oluşu 8 saniyelik bir rüya hissinden ötesi değil
bu süre olsa olsa
zifiri karanlıkta yakılmış bir kibrit çöpü süresi aydınlığıydı.
Kendimi Galaksinin kuşattığı kafatası içinde mutlak bir karanlıkla kuşatılmış bir beyin gibi hissediyordum.
etrafta kimse kalmıyor insan kendinden bir şeyler kaybedince. işte bütün hırs, bütün kavga bunun için; asla bir şeyler kaybetmemek. kaybedince insan kayboluyor.
