kişiye her şeyin yabancı gelmesi, varolmanın anlamsızlaşması, gereksiz gelmesi halidir. konum, amaç, yaradılış, yokoluş, yaşamanın manası/manasızlığı hep birbirine girmiştir aslında. genel bir mutsuzluk hali, kişinin kendini çok gereksiz hissetmesi.
belki de tek sebep şu ikindi uykusudur. (ne biçim rüyalardır onlar öyle ya, normal rüya göremez misin sen?) her neyse; şu anki durumumu tanımlayan tek ifade tam olarak budur.
not: sayın yazarlar. lütfen kalk iki rekat namaz kıl falan diye mesaj yazmayın olur mu? öpüyorum sizi.
Senelerdir içinden çıkamadığım boşluk. Eğer ailem olmasaydı intihar etmek için bir saniye bile kaybetmezdim.
Varoluşsal boşluk tüm insan hayatının özünü oluşturur. Insan gelişiminin temel nedenlerinden biri de budur . Zaman içinde belli kalıplara oturmuş inanç sistemleri kültürleşerek gelecek nesillere aktarılmış ve yeni doğmuş bir çocuğun anlamsızlıktan uzak, belli yaşama amaçları olan bir dünyaya gelmesini sağlamıştır. Fakat bu hakikat her insanın beyninde filizlenmeyi bekleyen bir tohum gibidir. Tam başını uzatacak olur üzerine basar onu ezersiniz. Tüm bağlılıklar, taraftarlıklar, ait olma hissi bu hakikatin üzerini kapatmaya yarar.
