tek tanrılı üç dine göre düşünecek olursak, tanrının insana kendi ruhundan üflemesi sonucunda kaçınılmaz bir şekilde meydana gelen bir endişedir. insanda bulunan o büyük ve de yanıltıcı süperegonun hiç bitmeyen korkusudur. bizi, yazılabilecek tek bir entry ile mükemmelliği ve karışık gibi gözüken mananın içerisindeki sade ve de tutarlı bir gerçeği anlatma dürtüsü içerisine sokar. varoluşunda bir çaresizlik ve yaratabilme sıkıntısın ötesinde, içinde daha büyük bir korku yatmaktadır insanın. yine de kimileri sadece "aynaya bakarak kendi resmini çekmek" veya "otuz saniyede şiir yazmak" gibi bir yaratıcılığı kendinde yeterli görür.
gecenin bir köründe kalkıp da belirsiz bir yöne doğru bakarken sigaraya sinercesine dumanlara gömülen ve günlük hayatın altında yatan o büyük durağanlığı görmezden gelen doymak bilmeyen zamanın arasında kahve kupasına canına sarılır gibi tutunan insanın bütün derdi yaratmaktır aslında.
tek bir kelime ile onbinleri vurabilmek, tek bir resim ile "güzel olan herşeyin içerisine sinmiş olan hüznü" anlatabilmek ve tek bir entry ile koca bir noktayı varedebilmek.
