--spoiler--
Varoluşçu Marksizm asıl olarak Jean Paul Sartre ın varoluşçu felsefe ile Marksizm arasındaki kurduğu bağlantıdan ileri gelir. Ayrıca fenomenoloji bağlantılı varoluşculuğun marksizmle ilişkileri söz konusudur. Bu noktada Maurice Merleau Ponty i anmak gerekir. Diyalektiğin Serüvenleri başlığı altında toplanan yazıları özellikle, onun Marksist bakışını göstermektedir.
Sartre varoluşçu olduğu kadar marksizmde de ısrar eder. Onun, "Marksim çağımızın ufkudur" sözü bu noktadaki genel tutumunu gösterir. sartre yalnızca Marksizmle etkileşimli bir ilişki içinde olmakla kalmamış, bizzat Marksizmi bir varoluşculuk olarak gördüğünü söylemiştir. Bununla birlikte, Sartre ın Marksizminin eleştirel bir değerlendirmeye sahip olduğu bilinmektedir. Sartre, varoluşçu felsefesini Marksizme göre konumlanarak şekillendirir. yapısalcılığın anladığı anlamda Marksizm, Sartre için kabul edilemez ölcüde soyut ve mekanik bir teoridir. Ona göre Özne nin önemli oldugu bir teori olarak önemlidir Marksiszm.
Bu Marksizm varoluşçu bir Marksizmdir ve bunun anlamı öncelikle, Sartre a göre her iki eğilimin birden Hümanizm temelinde vücut bulmalarından ileri gelir.insan bırakılmışlık içinde kararını kendisi vermek durumundadır; ve ancak bu karar ve eylemle kendini hümanist bir varlık olarak kurabilecektir. Sartre ın anladığı Marksizm, tarihi kendi pratiğyle yapan insan düşüncesine dayanan Marksizmdir. Buradan itibaren Sartre ın Marksizmle ilişkisi şekillenir.
Yöntem Araştırmaları'nda Sartre, Marksizm ve Varoluşçuluk arasındaki ilişkileri (aynı zamanda bir tür hesaplaşmayla) değerlendirir ve varoluşçu marksizmin hem bireyi hem de tarihi bir arada düşünüp değerlendirebilecegini ele alır. Burada bireyin vurgulanmasının yanı sıra, bireyin yaşamının bir bütün olarak kavranılması gereğinin vurgulanması da söz konusudur.
Diyalektik Aklın Eleştirisi nde Sartre, varoluşçulukla Marksizmi karşılaştırarak değerlendirir ve Marksizmin, "çağımızın aşılmaz bir felsefi ufku olduğu" saptamasını yapar. Bir Descartes ve Locke dönemi, bir Kant ve Hegel dönemi, ve son olarak bir Marx dönemi söz konusudur Sartre a göre. Bu temsilcilerin hepsi, bütün bir kültürün tarihsel ufkunu temsil ederler ve Marx bunların en yetkinleşmiş halidir.
