Baudrillard'in yasiyor olmasini arzu etmek, yasadigi zamanlarda ne demek istedigini bile tam olarak idrak edememis olanlar icin "keske"lerin prangasini kabul etmekten farkli degil. aciklik ve seciklik olarak adlandirdigimiz ki aslinda bunlarinda acik ve secikliklerinin ne oldugunu tam bilmiyoruz, yani tam bir simulacrum durumu, kavramlarin sablon halinde bugun tartisilan ve konusulan kavramlarin uzerine denk getirip, orjinali olmayan kopyalar uretmek artik zarurete donustu.
orjinali olmayan, yani kopyanin kopyasi olup hicbir sekilde yan yana gelmesi olasi olmayanlarin, bir arada durur gozukmesini, daha dogrusu gercekligin imaja donusmesini baska turlu aciklamak olasi degil. simulacrumlarla kusatilmis bir dongunun artik gerceklik olarak algisi, varolan durumun betimlenmesinden cok kabulune bakiyor.
bu arada bir deja vu mudur bilmem, sanki matrix ile deleuze'nin arasinda kurulan bir yari hayal baginti canlaniyor gozumde...
