kişinin yaşam stiline, alt ve üst standartlarına bağlı, görünenlerin veya görünmeyenlerin toplamı olan kavram.
bazıları yazarak varolabilir. bazıları ise okuyarak. bazıları izleyerek varolabilir. bazıları ise oynayarak. bazıları yaşayarak varolabilir. bazıları ise intihar edip ölerek.
estetiğin limitinin çirkinlikte daha muhteşem olduğunu kabul eden bir bünye, güzelden ziyade çirkin olanın daha çabuk dikkat çektiğini anlar. onun için; güzellikten öte çirkinliğin daha estetik olduğunu bilir. onun için yorar zihnini. kendini bölüp karşısına geçer kendisinin.
sorular sorar karşıdaki kendisine. cevaplar veremez. verse dahi hiçbir cevap doyurucu olmaz. ikna edemez kendisini. bu ise deliliğin ilk ayağıdır. sonrası kendiliğinden gelir. senin çağırıp çağırmamana bakmaksızın.
bu da bir varoluştur. delirmek. o görünmez, ve hep cümlelerde kullanılan ince çizgiye basmadan yürünülür. bir o tarafa düşülür bir diğer tarafa. işte budur aslında gerçek varoluş. hep bir tarafa yatık yürüyenler sakatlardır. hep bir tarafı destekleyenler geri zekalılardır. değişmeyen fikirler ve değişmeyen ideolojiler insanlığın kokainidir. el değip de bozulamayan tek şey; elin değmeğidir!
onun içindir ki tüm kavramların ve olayların hep iki tarafına basarak yürümek gerekir. delirmenin ikinci ayağı ise: kişinin kendisinin dahi anlamayacağı cümleler kurup bunları yazıya geçirmesidir.
delirmenin son ayağı ise; sarhoş olduğunu kabul etmeyen zil-zurna sarhoşların aksine delirdiğini kabul etmektir!
bu da bir varoluş kriteri olduğuna göre; delirmek güzeldir! *
seni yok etmek isteyenlerin yüzüne bi kahkaha patlatabilmektir, elleri nefes almanı, ayakları dengede durmanı engellerken. attığın kahkahanın sonucunu bilsen de, korkmamaktır hiçbirinden. gözlerinden süzülen yaşların, boğazındaki, bacaklarındaki acıdan değil, gülmekten geldiğine inandırabilmektir karşındakileri. asla amaçlarına ulaşamayacaklarını hissettirmektir hepsine. en zorudur; sadece yaşamak da değildir, sadece var olmak da. yetenek gerektirir; var olabilme yeteneği...
