bulundukları varoş semtin özelliklerini yansıtırlar, fakat bu bir genelleme değildir. kendi yollarını da çizebilirler isterlerse. ismail yk dinlemek, roman havalarının aranan ismi olmak gibi özellikler, kendi seçimleri değildir. bir çoğu delikanlıdır. balkon çocuğu değillerdir.
yardımseverdirler. siz tekerli sandalye ile nişantaşının göbeğinde kardeşinizi gezdirirken önünüze kaldırım çıksa yardım edecek bir allah'ın kulu bulamazken kenarda ayakkabı boyayan 8 yaşındaki o çocuk "abi yardım lazım mı" der.
edit: bir allah'ın kulunu bulamazsınız çünkü o insanlar etrafınızda olmasına rağmen birde bazıları "üff çekil be" diye tirip atarlar.
ay lav yu sosyalizm partisi bağcılar'dan bildiriyor.
-bedenin bir parcasi haline donusmus sigaralar.
-tercihen teybinin sesi sonuna kadar acilmis beyaz sahin bir arabayla sabaha karsi 03:00 civarlarinda mahallenin tum sokaklarini turlamak.
-ıslıkla anlaşmak.
-saat 21:00 den sonra semtin en islek caddesinde stratejik onemi yuksek bir kosebasina en az 5 kisi konuslanmak. **
daha lise1 de kovulmasına rağmen hep son sınıf öğrencisidir. kendinden 5 yaş büyük çıtır kızlarla dolaşıp kendini olgun gösterir. kurduğu en uzun cümle müslüm gürses şarkılarından alıntıdır.
kimsenin kalbini kırmadan belirtmek isterim ki varoşlarda yaşayan biri olmakla, apaçi olmak arasında ciddi fark vardır.
farkı anlayamıyorsanız sorun yok, ama eviniz caddede diye bir insanı ezmeye kalkıyorsanız yaptığınız pürüzsüz orospu çocukluğudur.
arkadan görünüşleri tek kanatlı uçak gibidir; göğüs hafif kabarık, belden yukarısı öne doğru eğik, bir omuz aşağıya sarkmış diğeri olabildiğince dikilmiş, eller 45 derecelik açıyla kıç hizasından bir ileri, bir geri geniş bir kavis çizer. böylesini pataklamaya doyum olmaz.
