Belki birinin varlığından haberdar olmaktır ama tatmayalı 1500 yıl olmuş sanki.. O yüzden körü körüne yalnızlığı savunuyorum bazen belki. itiraf bir de bu ya.. Adına öyle diyorlar. Nefesini hissetmek, beraber uyanmak, eline dokunmak falan değil; varlığından haberdar olmak..
Belki bir kadının ya da bir erkeğin bile değil. Deniz kenarında bulduğum bir taş bile belki verebilirdi o huzuru bana, ama almayı bilmedim bir zamanlar. Huzuru daima insanlarda aramak.. işte iflah olmaz hastalığımız.
Gerçek arkadaşlar. Anlattığınız bir şeyi dinliyor gibi gözükmeyip de cidden dinleyen, herhangi bir sorunda ailenize bile anlatamadığınız şeyleri paylaştığınız kişi.
anne. ne kadar mutsuz olsam da en kötü ihtimalle bir arar 2 dk hasbihal eder tüm mutsuzluklarım kaybolup giderdi. şimdi yok ve huzursuzluk hat safhada. canın sıkıldığında üzüldüğünde seni anlayacak seni sadece sen olduğun için sevecek başka kim var ki?
