Martin heidegger'in varlık ve zaman adlı yapıtında, "sahici" ve "sahici olmayan" olarak ele aldığı ve gösterdiği iki varoluş biçimidir.
Bunu kendim de açıklayabilirim ama özgür aktok öyle güzel ifade etmiş ki onun ifadesiyle açıklamaktan kendimi alıkoyamıyorum:
" (i) sahici olmayan varoluş biçimini, insanın toplum tarafından standartlaştırılmış normların taleplerini yerine getirdiği durumu ifade eden 'birisi' (das man) kavramı ile adlandırırken
(ii) Sahicilik, tam da bu 'ortalama' ve 'sıradan' varlık anlayışından özgürleşip -harikulade kısım geliyor- 'kendi sonlu koşullarına özgün bir karşılık verebilme' olarak yorumlanır. Bu özgün karşılık vermeyi, Heidegger kararlılık (entschlossenheit) olarak adlandırır."
Heidegger için, fenomenoloji kopmaz bir biçimde hermeneutik ya da “tarihsel” yorum ile bağlantılıdır. Betimlenmesi ve analiz edilmesi gereken bir başlangıç noktası olarak varoluş özsel olarak tarihsel bir karakterdedir ve zamansallık zemininde temellenmiştir. Dasein her zaman geçmişten gelir, geleceği bekler ve şimdi de karar verir. insan kendi varoluşunda geçmişin, şimdinin ve geleceğin üzerine “yayılır”. Bu anlamda da tarihsellik ve zamansallık onun varlığının temelini oluşturur.
Bir çok var oluş tanımlaması yapmıştır aslında.
