en çok tırstığım bu sebeple her ne şekilde olursa olsun tahta köprülerden vazgeçemememe sebep olan kabus.
kadıköy ve üsküdar iskelelerinde fazla dalga olmadığından çok korkmazsınız, amma ve lakin bilahassa sirkeci'de çok dalgalı bir deniz vardır, bir yerleriniz uçuklar geçerken.
hemen hemen her yıl bir kişi düşüyor böyle istanbul'da. gerçekten. kurtulma şansı da yok, sıkışmaktan ziyade özellikle pervanenin yarattığı anafor nev'i 'şeye' kapılmamanın imkansız lığından ötürü...
vapur iskeleye tam yanaşmadan acelesi varmış gibi atlayan insanları her gördüğümde aklıma gelen durum. sanki on saniye daha geç kalsalar büyük bir fırsat kaçıracaklarmış gibi onlarca kişi erkenden vapurdan atlayınca, nedensa aklıma er ryan ı kurtarmak filminin giriş sahnesi gelmektedir.
