yirmi üç ekim pazar günü öğle vakti kalesinden seyrettiğim şehir.. bir zelzeleyle şehrin en yüksek yerinde, kalesinde tanışmak ve bir şehrin yıkımına şahit olmak korkusu. allah'tan daha büyük hiç bir güç olmadığını, biz insanların nasıl da aciz olduğunu, barınakların, korunakların, milyarlık binaların toz bulutlarıyla beraber yere iniverdiğini, karmaşayı, gözyaşını, çaresizliği gözlerimle gördüğüm şehir.. bizi bağrına basan, bizim yıllarımızı verdiğimiz bize yıllarını veren şehir.. sarsıntıyla arabaların birbirine girdiği, insanların pijamalarıyla sokaklara koştukları, trafik lambalarının çalışmadığı, hayatın aniden kargaşaya döndüğü o kıyamette, sokakta ve karanlıkta kalmış, sığınacak bir yeri kalmamış ben 'türk'e kapılarını sonuna kadar açan, bahçesinde, o şartlar altında bile beni ağırlamak için çırpınan 'kürt ailesi'nin güzelliği, , bir çadır bulalım evlere geçince hemen devlete teslim edelim tekrardan diyen babanın asilliği ve diğer taraftan genellemeler batağında boğulmuş insanlığını kaybetmiş 'canlılar'.. bir şehir sadece haritadaki yerinden dolayı nasıl terörist ilan edilir, insan nasıl ilahi bir afete sevinir..
van.. yakıcı güneşinle, dize vuran karınla, gökler delinmiş gibi yağan yağmurunla.. van, ben senden gittim ama senin acın bende kaldı.. yıkılmış maraşınla, cumhuriyetinle eskisi gibi olmayacağını bilmek.. van gayri derin bir sızıdır içerde.. van artık ademoğlunun acizliğinin resmidir..
hala çadırda yaşayanların olduğu; muradiye ilçesindeki öğretmenlerden ölen olmadığı için konteynır verilmediği için çadırda yaşayan, o öğretmenlerin de kendi imkanlarıyla konteynır temin ederek çadırdan ancak konteynıra geçebilme şansına eriştiği deprem şehri.
kasım 15 - aralık 12 tarihleri arasında acil yıkılacak binaların tespit edildiği komisyonda görev yaptığım, doğunun en güzeli ve en bahtsızı olduğuna inandığım şehir.
van ın merkezinde çarşı pazar insan dolu ancak, apartmanlar boş. neredeyse her sokakta, evden eve nakliye firmaları bir evi boşaltıyor. depremi 4 duvar içinde yaşamış olmanın etkisiyle insanlar az hasarlı evlerinde bile oturmayıp evlerinin yanı başına kurdukları çadırlarda yaşıyorlar. halkın bilinçlendirilmesinde ve bilgilendirilmesinde ciddi sorunlar var. hangi yardımın nerede ve hangi belgelerle yapıldığı ilan edilmeden insanlar o kurum senin bu kurum benim gezmek zorunda bırakılıyor. gidilen her kurumda vatandaşın sinir katsayısı da haklı olarak artıyor.
halkın mağduriyetinden bile rant elde etmeye çalışan insan müsvettelerinden de bolca var van da. sağlam evini 3 kat fazlaya kiraya veren, çadırların kış şartlarına daha dayanıklı olmasına yarayan izolasyon malzemelerini, sera naylonlarını fahiş fiyatlara satan, van a kesin hasar tespit çalışmaları için gönüllü gelmiş gibi gözüken meslek etiğinden uzak teknik personelin* acil yıkım kararı verilmiş binanın sahibine "ben senin binanı güçlendiririm" diyerek adamın aklını çelmeye çalışan insanlar var orada. çadır hırsızları da cabası.
binaların hasar görmesinin en büyük nedeni; elle karılmış beton kullanılması, düz demir kullanılması ki bu 10-12 sene önceki binalar için kaçınılmazdı, kolonları saran etriye aralıklarının fazla geniş olması, bitişik nizam yapılarda döşeme hizalarının birbirini tutmaması nedeniyle çekiçleme etkisiyle bir birilerinin kolonlarına zarar vermesi diyebilirim. yeni ev almak isteyenlere tavsiyem olacak, mümkünse üst katlardan bir daire alın. binanın göçmesi ihtimalini saymazsak zemin kata yakın katlardaki dairelerde duvarların dökülüp içinde yaşayanlara zarar verme ihtimali daha yüksek.
farklı kurumlardan yaklaşık 300-400 mühendis mimar vardı van da. yüzüncü yıl üniversitesi içindeki kız yurdunda barındırıldık. ama bu yurt binası, üniversite öğrencilerinin depremden sonra valizlerini toplamadan memleketlerine gidip, artçıların şiddeti azalınca eşyalarını almaya geldiğinde binaya kendi rızasıyla girdiğini imza karşılığı beyan ettikleri yurttu. 3 bakanın, garnizon komutanının, valinin, rektörün ve biz teknik personellerin katıldığı moral!!! toplantısında bir arkadaşın rektöre sorduğu bu durumla ilgili sorudan sonra verilen yarım yamalak bir cevapla toplantı bitirildi ne hikmetse.
devlet belki bütün imkanlarını seferber etti, ama hazırlıksız yakalandı bu afete. koordinasyon ve planlama eksikliği ilk göze çarpan durum oldu. umarım gerekli dersler alınır, bundan sonra olması kaçınılmaz depremler sonrasında ekipler daha koordineli ve planlı çalıştırılır.
van da kaldığımız 27 gün boyunca 1 gün izin yaptık ekip arkadaşlarımla. (insanlar orada yaşamaya mahkum, gidemiyorlar diyerek çok görmeyin ne olur. anadan babadan yardan ayrı olmak çok zor.) O izin günümüzde akdamar adasına gittik. mutlaka gidin görün.
depremin yaraları hala sarılamayan şehir.
tabi unutuldu bu yoğun gündemde. oradaki vatandaşların çektikleri sıkıntılar vs...
istanbul il sağlık müdürlüğü'nden aldığım habere istinaden; 15 ocak-30 ocak 2012 tarihleri arasında yeniden görevlendirmeler olacak.
bu görevlendirme alan kişilerden biri de benim. ** 15 günlük bir van görevi beni bekliyor.
kahvaltı için sütçü kenan cafe içinse kaçak çay cafe tavsiye olunur. kaçak çay cafe nin ismi biraz garip olsa da van da gidilecek nezih mekanlardandır.
bu akşam sınırları içinde olacağım depremin yaralarını hala saramayan kahvaltısı meşhur il.
15 günlük görevlendirme sürem boyunca belki yazamam.
dostlar beni ve van'da evsiz, kimsesiz, muhtaç insanları hatırlasın...
ömr-ü hayatımda gördüğüm en güzel akşamüstlerinin yaşandığı yerdi bir zamanlar. güneş bir başka batardı van'da. daha bir kızıl olurdu yer, gök..
artık kızıl bile olmuyordur akşamüstleri. kıştan değil ha, biçare insanların çaresizliği hemencecik günü geceye çeviriyordur. ondan sonrası soğuk çadır geceleri.
Van kalesi gidip görülmesi gereken yerlerdendir. Gölü zaten tartışılmaz. Birde otlu peyniri var. Bazıları suda bazıları toprakta. Her ikisinide sevmem ama neyse.
Sabredin çocuklar,sabredin öğretmenler
Sabır dostunuzdur! Sabredin
Van'da görev yapmak mukaddes bir görevdir
Hasretlik çekmeyin bu memleket bizim
Çocuklar bizim,eğitilecek onlar
Minicik elleriyle,minicik sözleriyle
Minnet dolu bakışlarıyla size hasret
Öğretmenim,canım öğretmenim
Siz olmasanız cahil kalırız,neyleriz
Canım öğretmenim,öğretmenim
Ana baba gibi tatlı tatlı anlatır dili
Her sözcüğün olmuştur biri
Bıkmadan usanmadan anlatır dili
Benim öğretmenim ilkbahar gülü
Canım öğretmenim siz oldukça bizde varız
Öğretmenime hasretiz
Öğretmenim anlatır unuturuz çileyi,cehaleti
Bekleriz güzel günleri.
not: şiir alıntıdır.vandaki çocuk ve öğretmenlere ithaf edilmiştir.
polis önümüzdeki günlerde düzenlenecek olan Nevruz kutlamalarında kullanılmak üzere hazırlanmış olduğu belirlenen 98 adet molotof kokteyli ele geçirmiştir.
Depremden sonra da güzel olan memleketimdir . her ne kadar taş atanlar yüzünden kötü bir imajı olsa da gelin göründür . bir kaç mahallesi öyledir . çok güzel bir yerdir . kahvaltısı , gölü , kaleleri doğallığıyla harikadır .
