Dokuz eylül üniversitesi öğrencilerinin kendi aralarında organize olarak yaptığı yardımlar bunlardan biridir.
öğrenci dediğin ekmeğini ailesinin emeğiyle yiyen ayın yedisi geldiğinde cebinde beş kuruş kalmayan bir toplulukken van için bu yardımı yapabiliyorsa,
lütfen elinden geleni yapmaya çalışsın herkes.
biz eğitim alan gençler olarak, o ufak yardımlar dağ gibi olduğunda aynı hüznü taşıdık ve gözlerimiz dolduğunda ayrı yürekler değil, tek bir yürektik.
belki çok büyük şeyler vermedi kimse . ama toplandığında orda bir beden gördüm. ruhu olan küçük kıyafetler, yiyecekler, malzemeler bütünüyle bir bedendi ve Allahın izniyle ulaşması için aynı dilde okunmuş dualarla yola çıktılar.
takdir edilmesi gereken değildir. görevdir efendim. taş atınca çoğumuzun kolu yorulmaz takdir edersiniz ki.
çok basit aslında. giyinmediğiniz kıyafetlerinizi paketliyorsunuz. ptt şubesine gidip ücretsiz gönderiyorsunuz.
hepsi bu.
ırkçılığın derinliklerinde vurgun yemiş spastik dalgıçlara seslenmiyorum. siz üzerinize alınmayın.
