play tuşuna basıldığı anda; kişiyi kök saldığı dünyadan alıp neptün'e kadar götüren, insanın içini titreten, tüylerini diken diken eden marty friedman eseri. masterpiece. hayatımda ilk defa enstrümental bir parçayı orion kadar sevmiş bulundum. hiç aklıma gelmezdi birgün orion'un tahtını başka bir şarkıyla paylaşacağı. marty friedman insansa ben neyim allah'ım? o adamın çaldığı şey gitarsa benim çaldığım ne? of of öleyim ben.
ps: ne yapın ne edin dinleyin bir kere. sonra, onca zahmete girmenize neden olduğum için beni eksileyebilirsiniz. ama yaşayın bir kere bu eseri.
edit: düzeltme için shakesbeer'e teşekkürlerimi borç bilirim.
