"henüz vakit varken tomurcukları topla,
zaman hala uçup gidiyor.
ve bugün gülümseyen bu çiçek,
yarın ölüyor olabilir"
ölü ozanlar derneği adlı filmin bir sahnesinde bu şiir zikredilir.
ve bu şiir yine, sagopa kajmer'in "bir pesimistin gözyaşları" adlı parçasının son kısmında da söylenir.
derin birşeyleri ifade etmesinden ötürü, benim için bu şiirin neyi anlattığından detaylıca bahsetmeyeceğim. yalnızca; annemi gülümseyen bir tomurcuk olarak gördüğümden, onun bir gün, uçup giden zamanla beraber öleceğinden, beni bırakıp gideceğinden söz etmeyi tercih ediyorum. cilt cilt roman yazılır bu konuda, cilt cilt.
+neden ölüyorsun anne?
-bak, sıram geldi...
-hayır, sakın korkma birtanem. ölüm de hayatın bir parçası.
