hayattan hiçbir zevk almayan, isyan etmiş ve intiharın eşiğine gelmiş insan söylemi...
vakit bazen gereçekten ölme vakti oluyor... zira çekilen acılara son vermenin -anlık son vermek değil, daimi son vermek burada anlatılmak istenen- tek çözümü ölmek, kendini yok etmektir... belki de tek engel inançlardır...
yaşamı sevmek içten gelmeli. ölümden değil yaşamdan söz etmeli...bu güneş, bu deniz, gençliğin çarpan kalbi, tuz tatlı beden ve sevgiyle öfkenin, sarı ve mavide karşılaştığı dev dekor....ne tanrı vardır ne de sonsuz yaşam; ölüm belli birşeydir. ölüm mutlak kötülüktür. ama ölümlü durumunun bilinçli kabullenmesidir insanı, kendisi için özgür, tek sevince: varlığından yararlanmaya salan!
