şimdi küstah yazgıların en alt satırlarında tükenirken insanlığımız, düşman zayıflığımızı kar bellemiş durmadan saldırır. insan sadece düşmanıyla barış yapardı öyle değil mi. barış için bir dost neden hiç gerekli değildir peki? onlara bu haksızlık neden? yoksa dostlarmızı yeterince dikkate almıyor muyuz? siz neden böylesiniz, neden olayların abartı yönündeki umulmadık zamanlarda kahramanlar yaratırsınız. bir ayrılık vakti nasıl bir insanı bağrınıza basarken , sizin olduğunu sandığınızda ise ona hor davranırsınız? sizden gerçekten nefret ediyorum bayım ve siz bayan hepiniz düşmanımsınız.
ahh benim güzel bakirem: yüzyıl savaşlarından arda kalan bu zamanlarda pasaklı zırhlarımda derin yaralar var. yorgun emekliye ayrılmış bir şovalye gibi ruhum. artık şu asil kılıcımı soğan kesmek, kumaş biçmek için kullanır oldum. ama şimdi sana zorla girmek isteyen senin rızanı yok gören bu kirli sakallı haydutlar var. bekaretinin tül perdesini aralamak isteyen bu densizlere atam donkişot'un kılıcı amansızca iner ve onları toprağa gömer. senin yüzündeki güven ve tebessüm bana yeter.
+ şimdi git ve yolun açık olsun. gittiğin yerden bana sadece tebessüm bulutları gönder.
- deli mi ne!
+ aşk olsun!
