onların başka bir tane bile parçasını bilmeden aşk şarkısı diye dinleyenleri, sosyal paylaşım sitelerinde paylaşanları gördükçe bezdiğim en popüler yorum şarkısı.
kemanla girişi efsanedir.
insanı lime lime ettikten sonra eritip yok eden bir şarkı bu.
bambaşka bir şey bu; tek tanımı olmayan.
ama mükemmelliğin tarifi buu...
--spoiler--
yar sevdası ile yürek bilenir
sızılı bir ırmak uğurlar seni
--spoiler--
Güzel bir grup yorum parçasıdır.Grup yorumun ideolojik görüş durumundan dolayı şarkının sosyalist,kominist kısıma yazıldığı durumu ortaya atılsada hiç kuşkusuz bu şarkı herkesin özümsediği gayet başarılı bir parçadır.
(bkz: ruhu besleyen parça)
bu kente yalnızlık çöktüğü zaman
uykusunda bir kuş ölür ecelsiz
alıp da başını gitmek istersin
karanlık sokaklar kör sağır dilsiz
ey sevda kuşanıp yollara düşen
bilesin bu yollar dağlar dolanır
yare ulaşmadan düşersen eğer
yarına sesinin yankısı kalır
gecenin ucundan gün aralanır
yar sevdası ile yürek bilenir
sızılı bir ırmak uğurlar seni
su olup akarsın kır çiçeklenir.
devrimi bu denli lirik ve samimi şekilde anlatabilecek başka söz yahut müzik olamaz diye düşündüren, adeta serum şişesine doldurulmuş vodka misali insanın içine ince ince işleyen, yarınlara sesinin yankısından fazlasını bırakanlara adadığım muhteşem yorum bestesi.*
bu bir sevda şarkısıdır. sevgiliye duyulur söylenir, ideallere inanılır söylenir, kavgaya inat yine söylenir. uğurlamadır. gidenin ardından yarım kalmaktır. gidene "neden?" diye soramamaktır, hayata "neden?" diye soramamaktır, bunca pisliğe "dur" diyememektir. ama yine de gecenin ucundan aralanacak günü beklemektir.
korkma! sadece toprağa gideceksin;
sonra toprak olacaksın,
sonra sularla birlikte bir çiçeğin bedenine yürüyeceksin,
oradan özüne ulaşacaksın,
çiçeğin özüne bir arı konacak.
belki...
belki o arı ben olacağım.
ardindan insani derin bir suskunlugun kaplamasina neden olan veda.
birileri hep bir yerlere gitti. ya temelli yasamak uzere baska bir memlekete gitti. ama kabullenilmesi kolay gidislerdi onlar. cunku mutlaka gorusuldu, konusuldu o gidislerin ardindan. ya da birileri temelli gocup gitti artik geri gelmeyecegi diyarlara. ama onlar da kabullenilmesi kolay gidislerdi. cunku herkes sonucta onlarin oldugu yere gidecekti. son durakti orasi.
ama kabullenilmesi zor gidisler de var hayatta. geri donulup donulmeyecegi belli olmayan, bir bilinmeze dogru olan gidisler. insani caninin bir parcasindan, oglusum diye sevdigi yol arkadasindan, nese kaynagindan, siginilacak limanindan, akil vereninden ayiran gidisler.
ugurlarsin gideni. sorun olmayacak, geliceksin geri dersin. dayanamaz defalarca sarilir opersin, ayrilmak istemezsin. ama o gitmek zorundadir ve gider. sonrasi; allah kavustursun diyenlere sagol demek, eve gelip odana kendini kilitlemek, aglaya aglaya suskunluga burunmek. en son da; kabullenmeye basladigin bir anda sozluge girip aklindan geceni bir entrye dokmek.
artik o yok. ne sabahlari, ne oglenleri, ne de aksamlari. ne ilkokul cocuklari gibi simarmalar var artik, ne birlikte kurulan hayaller, ne dudak buke buke aglayip dertlesmeler, ne de dertlere cozum bulmak icin yapilan beyin firtinalari. artik, hic birsey yok.
imho lynyrd'nin gidisi ustune "limon, o benim kardesimdi, kolum kanadim kirildi" dedi demin. hakli. ben de simdi ayni seyi senin icin dusunuyorum. kol kanat kiriliyor dahasi kalbin bir parcasi yerinden kopup uzaklasiyor. allahim seni korusun, melekler yoldasin olsun. gule gule can yoldasim.
gurbete giden doner mi donmez mi
belli degil bilirim
ben bir karaagac golgesi buldum
cebimde umitlerim
bağlama ve kemanın sevişmesinden doğan kavga şarkısıdır. isteyen aşk uğruna dinler ezgiyi, isteyen kavga yoluna. şu bir gerçek yorum denilince akla gelen ilk şarkılardandır.
ne kadar dinlesem aklıma lise yıllarımı getiren grup yorum şarkısı. geçmişe özlemimi barındırıyor sanki içinde. sanki gel diyor giden-biten yıllarım, gözlerimi kapatıyorum, tam ellerimi uzatıyorum o acı anı görüyorum. yine aynı odam yine aynı masa yine loş bir ışık yine kitaplar kalemler bilgisayar..... göremiyorum o okul bahçesindeki güneşli havada gezen arkadaşlarımı.
hava çok soğuk .. adeta sokaklar buz kesmiş. dışarıda delicesine esen bir rüzgar yürek deliyor adeta. deliyim ya bendee çıktım sokağa, kulağımda bir kulaklık dinliyorum bir şeyler, çalıyor kafasına göre..
derken tenha bir sokağa geliyorum. tam o sokağa girdiğimde işte bu şarkı, uğurlama yankılanmaya başlıyor kulaklarımda.. olmaz bu kadar güzel bir tesadüf olamaz..
bir an durakladıktan sonra başlıyorum bu tenha sokakta yürümeye.. bir yandan yürüyor öte yandan dinliyorum..
bu kente yalnızlık çöktüğü zaman,
uykusunda bir kuş ölür ecelsiz.
alıp da başını gitmek istersin,
karanlık sokaklar kör sağır dilsiz.
diyor üstat.. duruyorum bir an. bakıyorum etrafıma hala ıssız, hala sessiz. hala yalnız..
ey sevda kuşanıp yollara düşen,
bilesin bu yollar dağlar dolanır.
yare ulaşmadan düşersen eğer,
yarına sesinin yankısı kalır.
diyor bu sefer. sevdasını kuşanıp yollara düşen, yarine ulaşamadan düşenler geliyor aklıma. derin bir of çekiyorum bu sefer. ilerlemeye devam ediyorum yine.
bu sefer de yürek yakan bir müzik başlıyor. içine işliyor insanın adeta. tam kalbine.
ardından ;
gecenin ucunda gün aralanır,
yar sevdasıyla yürek bilenir.
sızılı bir ırmak uğurlar seni.
su olup akarsın, kır çiçeklenir..
diyor..
yar sevdasıyla yürek bilenir. off ne cümledir bu. ne acıtır kalbi hele ki suratına bir tokat vururcasına çarpan rüzgardan alarak kuvvetini..
sonra bir daha söylüyor
ey sevda kuşanıp yollara düşen,
bilesin bu yollar dağlar dolanır.
yare ulaşmadan düşersen eğer,
yarına sesinin yankısı kalır'ını..
iyi dileklerin dilden dökülüp, içinde yanan ateşin gözlerinden düşürdüğü damlacıklarla sevdiğini yolculama .. allaha emanet etme belki, belki de bir daha görüp göremeyeceğinden emin olamama düşüncesiyle duygularının coşması.. dilden dökülen iki kelime " uğurlar olsun "
