Kabul etmeliyim ki özlemişim seni. Hani o beni en delirten huylarini bile özlemişim... Hiç sevemedim vedalaşmayı sen yıllar önce gittiğinden beri... Hep seni aradim ben aslinda... Onca tende kokunu. Onca gozde bakislarini. Onca dudakta tadini... Ama yoktun... Aradikca daha da kayboldum o sonsuz girdabin icinde... Aradikca daha da uzaklastim kendimden...
Geldin yine yurduma... Yanima... Dokunmadim sana... Öpmedim seni... Kokunu çektim sadece cigerlerime sen tekrar yurduma ugrayincaya kadar... Böyle daha iyi dedim kendimce... Cunku biliyorum ne zaman ki sen doğsan sehrime kokusu baska olur bu kentin...
Öyle de oldu yine... Sen benim sana da anlattigim o gomlegimdeki eksik dugmeydin... Ve asla tamamlanamayacak... Kabul ettim benden gisini... Kabul ettim aslinda sevmeyisini... Ama asla inkar etmedim bana sorduklarinda seni sevdigimi... Sevdim... Seviyorum ve sevecegim bir coban yildizi gibi seni... Ömrüme ekledigin her aniyi son ana kadar tum guzellikleriyle hatirlarken sen baska yerde ben baska yerde... Bir kadeh daha kaldiracagim yine yalniz ve sadece sana...
Simdi gidiyorsun yine... Cemal Sureya'nin da dedigi gibi: " Uzaktan seviyorum seni.. Kokunu alamadan, boynuna sarılamadan, yüzüne dokunamadan.. Sadece seviyorum" ve yine Cemal Süreya'nin dedigi gibi : " Şimdi sen kalkıp gidiyorsun. Git Gözlerin durur mu onlar da gidiyorlar. Gitsinler. Oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin."
O yuzden hep derim. Kahve'rengi sadece senin gozlerinde gercekten kahve'rengi...
Ve o en sevdigim kitabin adi gibi... " sen benim sizofren yanimsin sevgili... "
bu satirlari, cümleleri yazmama sebep olan kadindir.
ama,dedigim gibi degmemistir.
