pamuk ipliğinde yürümek gibi bişeydir buda. düzenin bize oynadığı bu oyunda, piyonlar olarak hep ayağımızı yere sağlam basmak zorundayız. her insan hayatında hata yapar ama bu ülkede biz orta gelirli, kendi yağında kavrulan insanların fazla hata yapma lüksü yoktur ne yazıkki. herşeyin yolunda gittiğini düşündüğünüz bir anda en güvendiğiniz yada hiç beklemediğiniz birisi kıçınıza tekmeyi basar. ardından yuvarlanır gidersiniz. uçurumun kenarında yaşamak, çok seviğiniz birisiyle çıkmayada benzer. herşeyim, yaşam kaynağım dediğiniz insan, herşeyin yolunda gittiğini düşündüğünüz, mutluluktan havalara uçtuğunuz bir anda ardına bakmadan çeker gider. sanki siz hiç yokmuşsunuz gibi davranıp, sizin çöküşünüze seyirci kalır. her an herşeyin olabileceği yaşamda, tek olduğunu bilmek, ona göre hareket etmek, ani düşüşleri yaşamamak için alınabilecek tek önlemdir.
şimdi veya geçmişte borderline'dan muzdarip olan insanların gayet iyi bildiği sıkıntılı durumdur.
doğru düzgün bir çaresi de yoktur bu zıkkımın. kendi geçerse geçer.
