Nasıl bir yorum yapsam bilemedim izlemeyenler için izlemelerini önerdiğim filmler arasında ha şöyleki türk kült veya türk sanatsal filmlerinden hoşlananlar içindir bu öneri. Dönem filmi değildir akışı devam edebilir nitelikte.
Edit: ben hayatımda öyle tokat sahnesi görmedim.
yönetmenliğini Tunç Başaran'ın yaptığı 1989 yapımı uzun metrajlı Türk sinema filmi.
Çekimleri Ankara Merkez Kapalı Ceza ve Tutukevi'nde gerçekleşti.
çoğu insanın, kimilerine göre hiçbir şey olan bir şeyden bile mutlu olabildiğini, umutlanabildiğini gösteren film. Beş yaşındaki bir çocuğun gözüyle kadınlar hapishanesinin ve sevginin öyküsüdür anlatılan.
daha filmin başlarından "adının anlamı dünyayı kucaklasa taşta büyümezdi barış" gibi bir sözle belki de her şeyi tokat gibi insanın yüzüne vuran bir film.
bugün insanların sormadıklarını, barış'ın sorması hayatta geri plana itilen şeylerin, insanların görmedikleri ya da görmek istemediklerinin insanları ne kadar boktan bir hayatı yaşamaya ittiğinin göstergesi. ve en güzeli bu film barış'ın ve onun getirdiği umudun saflığın, güzelliğin, sıcaklığın, masumluğun filmi.
benim dirayetim dağlara ferman diyenin dahi ağladığı, ağlayacağı film.
Akdeniz Ülkeleri Film Festivali, En iyi 2. Film
Antalya Altın Portakal Film Festivali, En iyi Görüntü Yönetmeni, Erdal Kahraman
Antalya Altın Portakal Film Festivali, En iyi Senaryo, Feride Çiçekoğlu
Antalya Altın Portakal Film Festivali, En iyi Kadın Oyuncu, Nur Sürer
Antalya Altın Portakal Film Festivali, En iyi Film Tunç Başaran
Uluslararası istanbul Film Festivali, En iyi Türk Filmi Tunç Başaran
aldığı ödüllerdir.
ayrıca film 1989 yılında Oscar'a aday olmuş fakat seçilememiştir.
izlediğim filmler arasında çok eski olmasına rağmen en sağlam filmlerden biridir.
Bitince ağladığım tek film ve herkesin izlemesi gerekir.
(bkz: sadece izleyin)
Gercektende ulkemizdeki hapishanelerin durumunu en iyi anlatan filmlerden biri. keske daha cok siyasi mesaj icerseydi dedigim filmdir ayrica. Duygusalligi fazla abartsalarda iyi olurdu ama yinede gerekliydi film icin. tek uyuz oldugum nokta ise her olaydan sonra araya soktuklari arabeskimsi fon muzigiydi, resmen gina getirdi.
sokarım sosyal tespitlerinize yok propagandaymış yok kürtçüymüş de falan filan. ulan hüngür hüngür ağladım be oda arkadaşım uyurken ben hüngür hüngür ağladım bu filmde. barış yaşındaki kardeşim geldi aklıma daha derinden ağladım her propagandacı kürtçü dediğiniz film bu filmin yüzde biri kadar güzel olsa keşke. hala müziğini dinleyip ağlıyorum ve de benim için en iyi türk filmidir artık. tanım : en iyi türk filmi.
--spoiler--
+"burda uçmaz barışcım, çok küçük gelir bu avlu ona."
-"küçük uçurtma uçururuz."
+"yine uçmaz. kocaman çayırlarda uçurmak gerekir."
-"kocaman çayır nasıl olur inci ?
--spoiler--
tekrardan izleyip, yine gözlerimin dolmasına neden olan efsane türk filmi.
--spoiler--
barış'ı tanıdığım yerde ne çiçekler vardı ne de başı bulutlarda bir çınar. simitçinin gevrek sesi bile giremezdi oraya. taş avluya kuşlar konardı yalnızca, bazen. adının anlamı dünyayı kucaklasa taşta büyümezdi barış. ama bunu bilmezdi anası. babasının sevdiği bir şarkıcının adıymış. yalnızca bu yüzden konmuş adı. neden orada olduklarını bilenler de bilmeyenler de sevdiler barış'ı. barış da onları sevdi. ama içlerinden birine tutkundu. bizimkisi alışılmadık türden bir sevda öyküsüydü. kuş kanadına binip çayırlara gitmeyi öğretti barış bana. düşle gerçek onun o yarım sözcüklerinde öylesine iç içe geçerdi ki dünyanın çirkinlikleri bir bulut gibi kayıp giderdi minik göğümüzden. küçücük avluda düşsel uçurtmalar uçurtmayı işte öylece öğrendim barış'dan.
