ankara devlet tiyatrosunda oynanan değişik bir oyun. çocukluğunu yaşayamamış bir adamın kendisiyle hesaplaşamasını anlatıyor. oyunda kalpli don sahnesi yarıyor adamı.
nilüfer tiyatro festivali çerçevesinde aykut taşkın ve ilker ayrık tarafından harika bir şekilde oynanmış oyundur, festival bünyesinde sergilenen güzel oyunlardan sadece birisidir.
oyuculuğuyla, sahne dekorasyonuyla ve de ışıklandırmasıyla tiyatroda sinema havası yaratan enfes bir drama. ilker ayrık ve aykut taşkın birbiriyle öylesine bütünleşmiş bir oyunculuk sergilediler ki oyun aktı gitti. ilk perde gayet iyiyken, ikinci perdede oyun birden şahlandı ve seyrine doyulmaz bir hal aldı. beğeneni olduğu kadar uyuyanı da oldu, sıkılanı da. onlar da zaten oyunun konusunu anlayamayan bihaber insanlardı.
--spoiler--
adam gelmiş hala "çok komikti ya, adamlar aynı donu giymişler" diyor ya, ben de birşey demiyorum, diyemiyorum.
--spoiler--
ankara'da küçük tiyatroda son oyununu 8 martta oynamıştır. olcay kavuzlu ve mithat erdemlinin başarılı performanslarıyla göz kamaştırdığı bu oyun, baba baskısıyla büyüyen iki evladın hikayesini konu almaktadır. oldukça düşündürücü bir drama oyunu olduğu kanısındayım.
Olcay Kavuzlu'nun ne kadar büyük bir yetenek olduğunu Soğuk Bir Berlin Gecesi'ni* izleyenler gayet iyi bilirler. Mithat Erdemli'de gayet sağlam bir performans gösterdi, etkileyici diğer bir unsur da merhum Savaş Dinçel'in yazdığı mükemmel oyun. Mutlaka görülmesi gereken bu tiyatro gösterisine hiç düşünmeden gidip 85 dakikanızı * ayırın derim.
Devlet tiyatrosunda izlediğim oyundur. Allahını seven bana uçurtmanın kuyruğuna takılıp, bacadan köşke girdiğinde o anlattığı şeylerin ne demek olduğunu açıklasın. Papyon takan kuşlar, bateri çalan 5 yaşındaki çocuk, hokkabazlık diploması.
