Sevgiliyle ilk görüşme günüdür. Havalimanından üstelik 16 uçağına tam gün izin alıp da chech-in bile yapmadan saat 15 de havalimanına gidilmesidir. Yetişilemeyip, uçağı kaçırıp 3 katı fiyatına sonraki uçağa bilet alacak kadar "gidecem lan" diyebilmektir. Tatil dönüşü yine check-in yapmayıp tren de karşıyaka taraftarının arasına karışmak daha sonra taksiye binmektir. Taksici amcaya 15 dk da beni yetiştir sözünüze karşılık "o zaman sıkı tutunun gençler" diye cevap verip, okadar boktan bi söför cıkması ve dönüş uçağını da kaçırıp oturup kalması olayıdır.
La tamam yeter denilesi, sevgiliye rezil olunası ve ohaa diye anlatılası bir olaydır.
trafiğe takılmak suretiyle, ya da uzayan bir iş nedeniyle başınıza gelebilecek durumdur. bugün uçağa binen son yolcu olarak, evime dönemeyeceğim diye korktum sözlük.
Sırf mallığımız yüzünden bugün başımıza gelmiş yürek dağlayıcı saç beyazlatıcı evlerine ateşler salınası ömürden ömür alan aynı zamanda fiziksel ve mental anlamda yorucu bir olay. işin trajikomik tarafı uçuş öyle erken saatlerde de değildi, bildiğin akşam 18.05 uçuşuna gecikmek için doğaüstü bir çaba sarfetmişiz yani. Neyse artık buna da hayırlısı diyorum bakalım nereye kadar.
Yaklaşık 2 ay önce başıma gelen olay.
Hayatımda hiç bu kaa adrenalin patlaması yaşamadım.
Saat 14.00 için aldığım bilet sabah 7'ye alınmış. Ben de o sıralar numaramı değiştirmiştim, doğal olarak bilgi verilmedi. Her şeyden habersiz öğle saatlerinde yola çıktım. Kendi kendime "vay be bu yalnız geçirdiğim bilmem kaçıncı uçak yolculuğu olucak" filan diye konuşuyorum.
Neyse efenim saat 12 gibi havalimanındayım. Uçuşlara bakıyorum benim sefer yok. Aha dedim ayvayı yedik. Gittim bilet aldığım firmaya, dedim böle böle. Çalışan bana sanki ahiret sorusu sormuşum gibi baktı. "Bugün o şehre uçuşumuz yok ki .s .s" dedi. Ben şok ben iptal. Az biraz pcyi kurcaladı, "hı evet sabah varmış" dedi. Tabi ben durur muyum;
- iyi ama bana bilgi verilmedi.
+ Telefona mesaj gelmiş olması lazım.
- Hayır hiçbir bilgi yok.
+ Hemen bakıyorum.
- ...
+ Numara aranmış fakat ulaşılamamış.
- Nası olur, telefon sürekli açıktı.
+ Bilet kesim yerine sorun, onlar ilgilenecektir.
- Peki teşekkürler.
Salak gibiyim hâlâ aklıma yeni hat aldığım gelmiyor. "Ne biçim firma lan yolcusuyla ilgilenmiyor" diye diye hayıflanıyorum. Elimde bavul sırtımda çanta havalimanını turluyorum.
Bilet almak için gelmiş gibi yanaştım. Adam "nerden nereye" soruyor hemen bilet kesicek. Dedim dur hele bi dinle. Anlattım olanları. Bu herif işten anlıyor gibiydi zati, hallederiz bakışı vardı.
+ O şehre uçuş sabah yapılmış.
- Evet karşıdan öyle söylediler.
+ istanbul'dan aktarma verebilirim.
- Tamam öyle yapalım. Saat kaç için?
...
...
Bikaç saat sonrasına bileti aldım. Zaten biraz erken gelmiştim, etti bana 3-4 saat. Yav zaman geçmiyor. Bekle Allah bekle. Sözlüğe girdim paso entry giriyorum, gün içinde bi 50 entry oldu heralde. Bu kadar entriyi en son july yazar oldun dediğinde girmiştim.
Vakit gelince yerleştim uçağa. Asıl film istanbul'da kopuyormuş. Havaş bilmem ne aman tanrım. Aktarma amma nalet bişiymiş. Bide ilk olunca ürktüm biraz. Dolaşa dolaşa bi hâl oldum. Neyse varmam gereken yere vardım. Normalde 2 saatte varıyordum, yaklaşık 5 saate patladı. 10 km koşsam bu kadar metabolizmamı çalıştırmazdı.
Velhasıl, siz siz olun sakın uçağınızı kaçırmayın. Hadi kaçırdınız aktarma yapmayın. Tek uçuş candır.
Bir kez ucundan döndüm. Bir iş seyahati için gaziantep e gitmem gerekiyordu, bileti, check in i her seyi asistan yaptı pek ala ben de kontrol etmedim haliyle. Uçak da sabah 06:20 de. Atladık taksiye yeşilköy e geldik tam inicem iç hatlarda içime bir kurt düştü dedim bir bakayım şuna. Thy nin sitesine girip bir baktım uçuş sabiha gökçen den. Tabi ben sapık gibi 3 saat önceden havalimanına gittiğim için taksiciye biraz gaz vererek gidip sabiha da yetiştim. Ama insan yine de stres oluyor.
