surekli aglayan cocuklarin ucaktaki -de halidir. kafasina mumkunse tava indirilesi cocuktur. ya da uyku hapi isini gorur. ama biri su aglayan cocuklari sustursun artik!
Geçenlerde londra'ya giderken denk geldiğim varlık. Sonrasında 'uçağa tripod sokmak yasaktır' benzeri kuralların aslında gayet mantık çerçevesinde olduğuna hak verdim. Yanımda olsa idi neler olurdu kim bilir.
çocuk sahibi olmama nedenidir. bir hafta önce bir yurtdışı seyahatinde arkama 2-3 yaşlarında bir çocuk ve annesi oturdu. 3 saatlik yolculuğun tam 2,5 saati ağladı çocuk.
sebebi de çocuk uçağa binmek istemiyormuş gemi ile gitmek istiyormuş derdini siktiğimin. hayır madem çocuk zırlıyor ve belli de zırlayacak şu uçaklarda sakinleştirici bulundurun verin piçe sussun. şimdi etik gotik bir şeyler diyecek olanlar olacak ama sikerim etiğini 2,5 saat insan insan bunu yapar mı? zaten annesinin sikinde değil, uyaranlar olunca napayım çocuk diyor kaltak. böyle çocuk mu olur lan, sok amına geri çevir bir daha doğur.
şu an yaşım 35 evli değilim 40'ta evlenirim diye düşünüyorum ama 35'te ağlayan çocuk çekemiyorsam 40'lı yaşlarda hiç çekemem. ya da yaparım çocuğu 5 yıl maldivlere kaçarım, iyice ağlar hevesini alır bende geri dönerim 5 yaşındayken başlarım babalığa.
biraz dayanılır bir durum. lakin, şehirler arası otobüslerde olursa hiç çekilmez. Hele, horlayan insanlar daha da çekilmezdir. 'kaptan durdurun dünyayı inecek var' deme noktasına getirir.
Cok uzun bir ucak yolculugu ise insani cileden cikarir. 2 yil once bir modeline istanbul-york seferinde denk gelmisligim vardir. 2 bardak sek vodka ve kulak tikaclari ile sorun cozulmustur.
