bu ses beni hep konturpiye'de bırakmıştır. hiçbir zaman kafamı kaldırdığım yerde bulamamışımdır bu uçağı. sesin yerden(binalardan) yankılanması sonucu diğer taraftan geliyor hissi verir insana.
neredeyse her uçak sesi duyduğumda yaptığım,eskiden dayıcığıma selam yolladığım,seneler sonra iclal aydın ın 'uçak babama selam söyle' şiiriyle de bunu yaparken yalnız olmadığımı öğrendiğim eylem
uçak yolcularının boyun tutulmalarının sebebidir. burdan ankaraya öyle gitmek... 45 dakika... her baba yiğidin harcı değil vallahi...bu olayada uçuş terimi olarak jetlagdenir. *
sesi gelen ucağı görmek isteyen kişinin yapacağı eylem. ayrıca küçükken sesini duyduğumuz ucağa bakmakla kalmayıp arkasından bizide al diye bağırır oda yetmezmiş gibi ağzımıza vura vura uuuuuu yapardık **
eylemi gerçekleştiren kişi, olayın hemen ardından engin coğrafya bilgisiyle uçağın nereden kalkıp nereye gittiğini de tahmnin eder. genelde adana'dan izmir'e doğru gider yurdum insanına göre uçaklar.
ardından hava taarruzu, hava taarruzu.. diye ardı ardına bağırılarak deli gibin koşulur koşu esnasında beşe kadar sayılır beşte kendini popon göğe bakacak şekilde yere atarsın. askerde böyle öğrettilerdi. sadece aval aval havaya bakmayın diye yazdım.
Refleks ile yapılmış bir harekettir bir yere kadar kabul edilebilir. Ancak birde Kilometrelerce yüksekten geçmekte olan bir uçağa el sallayanlar vardır onlara ne demeli bilmiyorum.
