ucagin dusmesinden korkanlar rahat rahat karayolda seyahet edebilirler. Zira karayolda hiiic ama hic kaza olmaz. Sofore emanet gitmeniz, pilota ihtiyac duymadan otomatik gidip gelebilen ucaklardan daha guvenlidir.
Yukseklik korkusu olupta ucaga binemeyenleri ayri tutarim. Benim yerdigim tipler "ya ucak duser de olursem" diyen cani kiymetllilerdir.
Lanet bir korkudur. Hele ki ticaretle uğraşıyorsanız ve arada yurt dışına gitmeyi gerektiren bir işiniz varsa hayatınızı daha bir zindana çevirir.
Onun yüzünden kaybettiğim paralarla küçük bir uçak alabilirdim.
Senin ben ta amına koyayım uçak korkusu.
sahte korku uçağa binme fobisi olanlarda görülür. Uçak düşecek endişesiyle korku duyarlar. Burada söz konusu olan olasılık, onları korkutmaya yeter. Bu yüzden hissettikleri sahte bir korkudur.
gerçek korku, daha önce uçağa binmekten korkmayan ve çok kez uçakla seyahat etmiş kişinin , günün birinde büyük bir talihsizlik sonucu binmiş olduğu uçakta yaşadığı, ancak travmatik olarak tanımlayabileceğim, uçağın kontrolden çıktığı anki büyük dehşet hissini defalarca yaşadığı ve artık öleceğini bildiği anda hissettiği korkudur.
Ve o anda bilir ki düşen uçaklarda yolcular asla filmlerdeki gibi çığlık atmazlar, ölüm sessizliği vardır.
sahte korkunun tedavisi vardır, ancak gerçek korkunun tedavisi mümkün değildir.
gerçek korku, sizin hiç yaşamamış olduğunuz ve bilmediğiniz bir yerde hüküm sürer. Umarım hiç karşılaşmazsınız.
Uçaklardan çok korktuğumu üst komşunun kızı bile biliyor. Korkulacak bir şey yok, kendini teslim etme duygusu sadece, ölmek mesele değil.
Uçakta yanımda kimse yok, kimse. Boş koltuklarla seyahat ediyorum. Yanıma biri otursa kendimi anlatacağım, diyeceğim aşık olamıyorum artık belki birkaç damla gözden kayıntı. Yazdım ben de.
Hıc ucaga bınmedıgım ıcın olan bır korkudur belkı. Gunu geldıgınde ucaga bınıp oraya gıtmem gerekıyor. O yuzden boyle bır sey olsa da bınılmesı gerekıyor. Gunu geldıgınde nasıl hısler ıcınde olacagım bılmıyorum oraya gıdecegım ıcın heyecan, ucaga ılk defa bınmenın korkusu yanı asırı bır sey de olabılır bunlar oldugunda ama olmayabılır de o hıslerle.
şimdiye kadar 30'dan fazla uçuş yapmama rağmen bir türlü üzerimden atamadığım korku.
kalkış öncesi kemeri takmamla birlikte uçaktan inemeyeceğimi, artık kaçışın olmadığını kabullenmek en zoru. önce derinden bir karın ağrısı, kasılma.
ardından son kontroller ve pist başına gelme. burada "artık uçsak da ne olacaksa olsa, bu işkence bitse." duaları.
motora tam gaz verilmesi ve kalkıştaki o "g kuvveti"ni iliklerine kadar hissetmek. pencereden artık evlerin kaybolması.
türlü manevralarla rotaya oturmayı beklerken, tüm günahların (ettiğin küfürler dahil) film şeridi gibi geçmesi.
rotaya oturduktan sonra kabin ekibini gözlemlemek. en ufacık bir hareketten senaryo yazmak. motor sesinin ara ara kesilmesiyle yusuflamak. küçücük türbülanslarda sucuk gibi terlemek.
"iniş için alçalmaya başlıyoruz." anonsuyla en tehlikeli anın iniş olduğunu farketmek, fakat bitecek diye de sevinmek. arada kalmak. bitsin artık bu işkence diye dualar etmek.
en son patır patır sallanırken tekerlerin piste değmesi, hafiflemek, hafiflemek, şükretmek.
işte böyledir uçak korkusu. mantıkla açıklanacak bir tarafı da yok. tüm diğer korkularda olduğu gibi. üstelik bunu yaşayan bünye uçaklara hayran olan, uçakların dünyanın en güvenli ulaşım aracı olduğunu bilen ve herkesi uçakla seyahat etmeye özendiren kişidir.
ilk binişimde hiç korkmayıp büyük bir heyecan ve hevesle bindiğim uçağın hava boşluğuna gelerek sallanmasının üzerine artık her binişimde uçaktan korkmam kaçınılmaz olmuştur.
Sadece dusup geberme kaynakli korkudur. Ama otobus yolculugu yaptigin sirada karsidan gelen kamyon ya da otobusle carpisip olme ihtimalin sanirim daha fazla.
çok kötü sayılabilecek bir yolculuk yapmamış olmama rağmen, her uçak yolculuğumda daha da artan, bir türlü önüne geçemediğim korku. öyle ki artık profesyonel yardım almayı düşünüyorum. yılda en az 2 defa yurtdışı, zaman zaman da yurtiçi yolculukları yapmama karşın atlatamadığım korku. şu anda yapabildiğim tek şey bunun yolculuklarıma engel olmasına izin vermeyip korkunun üzerine gitmem. biliyorum ki bir kere uçak korkusu yüzünden planımı iptal edersem bir daha zor binerim.
bugüne kadar hep yanlış yollarla irdelenmiş korkudur. uçak korkusu farklı bir olay, uçağa binme korkusu başka bir olaydır. ancak uçağa binmekten korkan insan hep uçak korkusu temasıyla irdelendiği için sonuç alınamamaktadır.
Baya ileri derecede sahip olduğum korkudur. Uçağa hiç binmedim ve eylemini hayal ettiğimde dahi ağızların tadını kaçıran ali rıza inmesi simülasyonuyla vahşetül dehşete kapılıyorum. Bu kadar sağlam korkup uçak yolculuğu yapabilmiş arkadaşlar varsa lütfen izah etsin. Hayat (fobilerle) kaçıyor.
Panik mi ataklar? Devam.
Büdüt: olm korkmayın. Benim gibi evham ötesi bir bünyeyi bile kasmadıysa kimse korkmaz şu aletten. Kendisi tam anlamıyla konfor(muş).
Raad olun. Tabi.
bende yükseklik korkusu var uçakta neymiş ki. uçakla seyahat ettim ama aklım çıktı bildiğin havadayken. uçak fobimi biraz yendim gibi fakat normal yükseklik korkusu sabit bir halde.
