uçak geçerken ses duyulduğu anda insan bünyesinde oluşan garip bir istektir. bir insan nerede olursa olsun uçak geçtiğinde havaya bakar ve o uçağı göz hapsine almaya çalışır.
karadeniz teknik üniversitesinin kampüsü havaalanının yanındadır ve kalkan uçaklar illaki kampüsün üstünden geçmek zorundadır. üniversitenin duayenleri yeni gelenleri anlamak için bu yolu kullanırlar zira yeni gelen her adam uçağın yüksek sesini duyduğu için yukarı bakar ve kendini ele verir. sonrasında kendisine sorulan soru aşikardır;
alışabildin mi lan çaylak?
bir yerlerin hala daha '' nasıl uçuyo lan bu demir yığını?'' sorusuna yeterli ve inandırıcı cevabı bulamaması sonucu yapılan bir eylemdir. gökyüzüne avel avel bakılır: ''.iktir lan, harbiden de uçuyo'' iç sesiyle baş yere eğilir. ''adamlar yapmış valla'' diye işe devam edilir.
uçakta insan özgürlük gördüğü için bastırılmış özgür olma isteğinin dışa vurmasıdır. sürekli uçağı görüp bakan ve zamanla alışan insan da durumunu kabullenir ve her geçen uçağa bakmaktan vazgeçer.
bende de tam tersi acayip bir korku oluşurdu. ne zaman uçak geçse hemen yatağın altına girerdim kafama düşmesin diye. çocukluk işte. acayip tırsardım uçak geçerken.
eğer eskişehirdeyseniz sürekli jetler uçtuğundan başta vayk jete bak hiç bu kadar yakın görmedim, veya oha alt tarafını net görüyorum resmen yav falan dersiniz. ancak günler geçer siz alışırsınız hatta artık sıkılırsınız ve o jetler geçerken küfürü basarsınız. feci gürültüsü vardır.
