Adamın birinin geçimini sağladığı bir eşeği varmış. Eşek aniden hastalanıp ölmüş. Adam ekmek teknesini yitirmenin üzüntüsüyle; saygısından, sevgisinden, bir insan gibi, onu toprağa gömmüş. Geçimini sağlayacak başka bir olanağı olmadığından, günlerce mezarın başında oturup ağıt yakmış. Bu sırada gelip geçenler para atarak geçer olmuşlar. Adam atılan paralarla, karnını doyurmasının ötesinde, mezarın orasını burasını da onararak bir türbe biçimine sokmuş. Kendisi de türbenin sadık bir bekçisi olmuş. Türbede yatan muhteremin(!) adını ve kendisinin nesi olduğunu soranlara da: "O uzunkulak babadır ve o benim babamdır" demiş.
yer: olasılıkla anadolunun herhangi bir yeri.
zaman: Osmanlı dönemi olsa gerektir.
Kaynak: anadolu folkloru.
