bugün yaşadığım olaydır.
aslında küs müydük, değildik heralde. kimseye küsmem ki ben. beklemiştim sadece. o geldi. gayet sıkıcı bir konuşma. ama yanındayım dedi bana. bu yetmişti. hayatta en sevdiğim insanla barışmıştım. hatta barıştım. *
uyduruk bi sebepten küsülmüşse; iyi olur. eskisi gibi konuşulur, gülerek bakılır hatta küs kalınan zamanlara.
ama gerçekten kırılmışsa taraflar; zordur.
eskisi gibi olmaz, olamaz.
klişelikte tavan yapalım hatta.
nasıl ki bi vazo kırıldığında, yapıştırılsa da eskisi gibi olmaz.
kalp de böyledir.
bi kere kırıldıysa; zordur tamiri.
imkansız değildir ama zordur işte.
uğraşamaz her bünye.
kaldıramaz her yürek.
bazen tek taraf ister, karşı tarafa bir adım atar. fakat götü kalkan diğer taraf "hayır sen beni çok üzdün ben seninle görüşmek istemiyorum" diyebilir. **
sevgili götü kalkık eski arkadaşım, 30 metre yanına yaklaşan şerefsizdir o derece.
iki yıl konuşmadıktan sonra, dışarda yemek yerken; "naberrrr ne civardasın. çok özledim buluşalım mı buralardaysan?" diye arayıp otomatik olarak barıştığım durumdur.
iki tarafında birbirinden uzak kalması ilişkiye farklı bi boyutu beraberinde getirir. bundan sonra birbirlerini daha çok sevecek ve daha iyi anlayacaklardır. her türden ilişkinin kısa süreli ayrılıklara ihtiyacı vardır.
iki tarafta aslında bu günü beklemektedir. fakat, gururun ve cesaretin bir noktaya kadar izin vermediği durumdur. barışma anı oldukça heyecanlı ve duygusal anlar doğurabilir.
