yumoş ayım vardı benim, 92 senesinde bir öğretmenevinin masasında uyuyakaldığım zaman beni götürürken almayı unutmuşlar. uktemdir. hala rüyamda görür ağlayarak uyanırım. sonra bir daha da oyuncaklarla oynamadım zaten. çok sevince kaybettiğini 4 yaşımda anlamıştım çünkü..
birlikte oyun oynanan, maç yapılan, kız kesilen komşu oğlunun '' akşam sahile inelim mi aga ? '' sorusu. artık yerini '' ben asiyedik hipertoromi dersinde aa aldım, sen ne yapıyorsun ? '' sorusuna bırakmıştır. o da telefonda, haftada bir, bilemedin ayda bir duyulmaya başlanır.
lan valla çok uzun zaman önce ortadan yok oldu bu. ben mi kaybettim, biri mi alıp gitti hiç hatırlamıyorum. ama yok! hissiyatsız piçin biri oldum, doluya koysam 'yeter hammına' diyor, boşa koysam 'işin mi yok lan? bas git!' diyor. hissiyatımı sikeyim, afedersiniz.
sevgi saygı hoşgörü temel islam, bunlara karşı da artan şeyler
şiddet kin nefret birbirini çekememezlik sözde müslüman geçinen allah' ın sevmediği olarak belirttiği sözde müslüman kişiler.
Alamanyadan dedemin getirdigi cep telefonu (handy ) passaoprta islenmedigi icin hic calismadi ama hava atmak icin iyiydi. ah sagem ah.
Kac yil oldu acaba.
t-shirtlerim. hadi biri kaybolsa neyse de 3-4 tshirtümden aylardır haber alınamıyor. cük kadar bir şey değil ki, bulamıyoruz diyeyim. eşek kadar tshirtler, evin içinde nasıl kayboldular çok merak ediyorum.
