aklımda hep bir soru işareti bırakan.. evlenmeden önce insanın dış dünyayı farklı insanları tanıması tecrübe kazanması mı gerek yoksa uzun süreli ilişkiyle kendi kişisel olgunluğuna ulaşması mı? ne istediğini bilmeyen insan hep kaybeder işte bu sorunun cevabını bulamadığım için kaybettim.
doğru insanla olması gerekendir. insan seneler geçtikten sonra kendine bakıp "ben ne yapmışım?" dememeli, insan ömrü boşa harcanacak kadar uzun değil; hele ki gençlik yılları.
ilk önce kime göre neye göre denilesidir.
2 yıl mı uzun 10 yıl mı.
şahsımca kişiden bir çok şey alıp götüren ilişki türüdür.
yaşım çok genç olmasına rağmen bi önceki ilişkimde,aşkımda,birbirimizin hayatını tam manasıyla siktiğimiz için artık inanmıyorum ben aşka,ilişkiye.
ilişkim biteli 2 yıl olacak,hala şansım gülmüyor,hala düzgün bir dikiş tutturamıyorum.
kaç kere denedim en uzun ilişkim 2 hafta sürdü.
ya birbirimize lanet ettik desem, adam evlenecek nerdeyse, olan bana oldu.
velhasıl, artık aklımın ermediği,bir daha da yaşayamacağım sandığım ilişki türüdür.
kasıt girilen ilişki ise faydalı yararlı hatta mükemmel bir durum (bkz: erkenboşalma)
ama yaşanılan ilişki ise kasıt kızın babasının artık araya girmesi lazım .
Sonu belirsizse kötüdür. Erken yaşlandırır dert eder adamı.
Belli ise mutluluğun adıdır. Bi ömür senleyim iyi gününde kötü gününde, sen benim ömrümsün ve ebediyetimsin diyebiliyorDur kişiler. insan başka ne ister ki...
olmuyor, olmuyor. gerçekten ilişkiyi uzun süreli, kalıcı kılmak zor bir iş. ben şaşıyorum yıllardır flört eden insanlara.
özellikle üniversite çağlarında istisnalar hariç uzun süreli bir ilişki hayal gibidir.
şöyle ki izmirliler bilir. 525 durağının orada uzun süredir görüşmediğim bir arkadaşımı gördüm. otobüste havadan sudan sohbet ederken konu ilişki mevzularına girdik. '' ben dedim cansu artık son sınıfsın. yakında nişanlanırsınız vs '' dedim. cansu'da '' 2 yıllık ilişkisini sonlandırdığını ve nedenini açıklamak da zorluk çektiğini '' bana söyledi. nedeni kıskançlık mı diye soruyorum değil, aldatma mı oda değil, ee nedeni ne diyorum ? kem küm cevap yok. ama ben bitirdim diyor.
bu gibi örneklere çokça rastlıyoruz yaradılış özelliğinden midir, sosyolojik, psikolojik özelliklerden midir artık uzun süreli bir ilişki bizim toplumumuzda çok zor ve çok emek harcamak gerekir. sonunda halil sezai gibi olmayı göze almak da lazım. bu kadar yıpranmaya değecek birisi bu konjöktürde var mı, orası da meçhul tabi.
Bazı insanlar bunun için doğmuştur. ama ne olursa olsun bittiğinde sonraki insana haksızlık etmeye neden olur. ister istemez oluyor sanırım ama oluyor. eskiler yüzünden harcıyoruz, harcanıyoruz.
