uzun süre yalnız kalıp vahşileşmektir. tabi bu vahşileşmek hayvan dişlerinden kolye yapıp tuhaf sesler çıkarmak değildir. toplumla ilişki kuramama , kendini soyutlama şeklinde başlar.
devrik cümleler başlangıç aşamaları olup gitgide kelime unutkanlığı ve ses tellerinde değişime yol açar. Daha ilerisi kalıtsal olmaya yönelik olup nesilden nesile geçebilir.
şimdi gelelim ilgili entrynin doğruluk payına. uzun süre yalnız kalan insan, toplumdan dışlandığı için veya toplumdan tiksindiği için kendisi yalnız kalmayı seçip toplumsal yaşantıyı reddeder.
yalnız insan vahşileşmez. topluma karışırsa vahşileşir. toplumda binbir türlü gerizekalı beyinsizin arasında katil olacağını hissedip toplumdan uzaklaşır, yalnızlığı seçer.
yalnızlık insana huzur verir, kendi kendine ayakta durabildiğini kanıtlar insana. yalnız insanlar düşünür.
düşündükleri için de filozof olurlar.
metrekareye düşen insan sayısı vahşet oranını verir bize. istanbul'da mı daha çok vahşet haberleri alıyorsunuz yoksa underrated bir karadeniz ilinde mi?
bütün üstün insanlar yalnızdır. müzisyenler, düşünürler, liderler vs.
yalnızlaşarak vahşi olacağına inanmak, sevişerek bekareti sağlamak gibidir. dünyadaki en yakın şey kendin, ama en uzak şey sırtın.
