bir bilge karasu öyküsü (1971 sait faik hikaye ödülü yoksa pek hikaye gibi değil)
ada bölümünden bir bölümcük...
andronikos un zihninden geçen bir an;
Yüreğin, şakakların atışına ayak uydurmalı, nabzın atışına. Tanrının, insanın içine yerleştirdiği tek, şaşmaz ölçüye... Değişken ama şaşmaz ölçüye. Bu ölçünün şaşması, bir türlü sonuç verir, iki türlü değil.
"onun yiğitliği, yürekliliği, ancak sıkıştığı anlarda kendini gösteriyor. gerçekten sıkıştığı, tek çıkar yol bu baskıdan kurtulmak için kesin bir adım atmak zorunda olduğu zamanlar, kendini toparlıyor, biraz da körü körüne bir yiğitlik göstererek ileri atılıyor. attığı bu adımdan pişman olmaz, sonradan korkmaz ama, her şey olup bittikten sonra, bu adımı nasıl atabildiğine şaşar. öylesi yiğitlik bile sayılmaz ki... öylesi, serüven yürekliliğinden apayrı bir şey."
