ilk başlarda zor oluyor tabi, özene bezene korumuş olduğun saçların gitmesi. Üzülüyor insan. Lakin çok sonra anlıyorsun ki kısa saç mükemmel bir tercih. Tipi falan boşver abi. iki yıkarsın bir havlu mis gibi tertemiz bir kelleye sahip olursun. O yüzden fazla da üzülmemek lazım.
uzun saçlarımı kestirmek zorunda kalınca bırakın hüzünlenmeyi sendrom geçirmişliğim vardır. Sanırım adı'da "uzun saçlarını kestiren erkek sendromuydu" .
illalah getirten, bakımından bıkılan ve hepsinde mühimi ufak bir rica* sonucu hışımla gidilen berberde bir anda kesilmesi ve anlık bir hüzün duygusudur. sonra berber paspasla süpürür gider o saçlar. aynaya bakınca önce kendinizi tanımaya çalışırsınız sonra gözünüz alışınca gayet de güzel gelmeye başlar, herkes ilk gördüğünde şaşırır falan.
Hüzünlenmesi doğal olan eylemdir . Efendim nasıl ki gözlük takan bir insan gözlüğünü çıkardığında karşı tarafa anormal gözüküyorsa bu olay da buna benzer şekildedir . Uzun saçlarına alışmış olan diğer arkadaşları , kesilen saçları görünce : " Ne yaptın kardeş ? " , tarzında yorumlar yapınca kesen tarafın hüzünlenmesi normaldir .
bu zamana kadar "anan gibi saçlarını uzatacağına baban gibi bıyık bırak" diyen zihniyeti sevindirdiği için hüzünlenmiş olabilme ihtimali olan erkektir.
ben kız halimle üzülmüyorum hatta kuaföre bizzat kes kes elini korkak alıştırma diyorum erkekler neden bu kadar içleniyor anlamak mümkün değil. iyi ki ağda yaptırmıyorlar yoksa prozac yetiştiremeyecektik.
huzunlenmek ne kelime, resmen ağlamaklı olursunuz. berberden sonra eve bambaşka bir insan olarak dönmek berbat birşey. ** yakın arkadaşlarınızın kötü eleştirileri hüznünüzü arttırır.
