Küçükken çikolatan bitince, yeni aldığın dondurma yere düşünce nasıl ağlarsan öyle ağlarsın.
ya da yeni bir oyuncak aldığında nasıl sevindi isen öyle sevinirsin.
ya yüreğin buz tutar o gün
ya da kalbinde kelebekler uçuşur.
o ilk gün milat olur bazen
bazen ölüm olur.
Bir boşluk hissi oluşur. Sanki o olmadan olmayacakmış gibi hissedilir ama yanlış olduğu kısa sürede anlaşılır. Kimsenin vazgeçilmez olmadığını anlarız. O bizim için sadece bir alışkanlık olmuştur. Alışkanlığımızı bıraktığımızda huzuru buluruz ve rahatlarız.
o kadar saçma bi gündür ki, birbirlerini çok iyi tanıyan iki insan birbirlerini tanımamazlıktan gelir. o gün sanki o kişi ölmüş gibi hayatından bir anda çıktığında tarif edilemez bi boşlukta olursun. biraz pişmanlık dolu, biraz da hüzünlü bi gündür. yapılması gereken o kişi hayatına girmeden önce nasılsan öyle devam etmektir.
en garip gündür..bittiğini kabullenmezsin aslında,devam edecekmiş gibi çalışır beynin,anında depresyona girmezsin..biyandan gezser tozarsın arkadaşlarınla,birkaç gün sonra anlık birşeyler yaşarsın..asıl 10 15 gün sonrasında başlar sıkıntı,içine içine sıçarsın hiçbişey tat vermez..sonra tamamen normale dönersin tekrardan,yeni bi ilişkiye başlarsın belki,ama onun da başladığını farkedince için burkulur falan..sonra o da geçer ona da alışırsın..
