bir haftadır okula gitmiyorum en son cuma gitmiştim ve yol gözümde büyüyor. şehir içinde 2 saatlik yol da çekilmiyor sabahın 7 sinde... neyse efendim yarattığı etki aynıdır.
aklıma geldikçe sinir katsayımın tavan yaptığı, malesef benimde içinde bulunduğum lanet olasıca durum. hele de sevmediğiniz bir iş ve ortam ise daha da çekilmez dayanılmaz bir hal alır. bunalıma kadar yolu var. **
(bkz: kader ortağı agony)
yıllık izin ve bayram tatilini birleştirerek yaptığım uzun tatilin bitmesiyle yarın gerçekleştireceğim eylemdir.
sanki hiç çalışmıyormuşum da mezuniyet sonrası o boşluktaymışım gibiydi. ne kadar da güzeldi. düşündükçe içim sıkılıyor, kafamı duvarlara vurasım geliyor. sabahın köründe kalk, traş ol, giyin buz gibi soğuğa çık, yürü yürü, tıklım tıkış otobüse bin, işe git. iş yerinde de sen tatilden geldin dinçsin bahanesiyle bütün işleri kitlesinler. imdat.
