önce samanyolu galaksisi'ni düşününce başlayan moral bozukluğu. sonra bütün uzay.. ulan samanyolu'nun fotoğraflarına bakıyorum. şu tırnak kadar bile yeri yok dünyanın. daha bu samanyolu'nun ilk kolu mu ne. çok yalnızız, çok küçüğüz.. hala amaçsızca yiyoruz birbirimizi.
iddaya girerim kimsenin morali benimki kadar bozulmuyordur çünkü küçüklüğümden beri Astronot olup yeni yeni gezegenler keşfedeceğimi hayal ederdim bu gün geldiğim noktada bu hayalden çok uzak olmam her gökyüzüne bakışımda, her stargate dizisini izleyişimde, her uzay konulu film izleyişimde içimi burkar, boynum bükük izlerim.*
Evren inanılmaz bir yer* kim bilir ne akıl almaz yerler vardır keşfedilmeyi bekleyen.
