sessiz çığlıklar bırakarak karanlığın koyusuna, rüzgara karşı yakmaya çalışarak sigarayı ve düş kurmaya çalışırken ben inadına, geldin... sustum ben de. nesef almayı ne zaman yasaklamışlar bilemedim ve bilemedim ne zaman yasak etmişler gülmeyi . bir çift ele ihtiyacım vardı benim, söyleyemedim... ne varsa geçmişe dair yıkmak istedim hala gücüm kaldığına inandırarak kendimi. önemli olan dik durmaktı dik durdum, ayakta kalmaktı ayağa kalktım! ve sarılmaya çalıştım mutluluğa. mutluluk benden kaçmaya ısrarcıydı... birden çaresiz bir kabulleniş sardı her yanımı, üşüdüm çok. ellerim üşüdü... yeni hayata yeniden başlamak zor dedim kendi kendime ama bırakmak da gelmedi içimden hiç. zoru seçtim... bir başıma yürümem gereken yolları geçip geldim yanına, uzatım ellerimi... ve bir şiirin ilk mısrası geldi geldi aklıma aniden: "yeni başlayanlar için aşk"
