doğanın nimetlerinden faydalandığımız bir akşam üstü vakti, yurda gelip bir arkadaşın odasına doluşup olabilecek maksimum rahatlığı kendimize sağlayıp yüksek seste bir şarkı açtık. tribini yaşıyacağız ya. parça şuydu merak eden için: https://youtu.be/kuV1pc-hGgw
ama ses nasıl yüksek. ranzanın alt katına uzanmış baacklarımı havaya dikmiştim. ellerim kafamın altında ritme eşlik ediyorum. kafamda şarkıyı parçalarına ayırıyorum. bütün seslerin bileşenlerini ayırıyorum kimini açıyorum kimini kapatıyorum. 6 tane bileşen var bu parçada. vokal, tizler, baslar, değişik bişey, gıcıktılar, vucurtular. her defasında bir fazla çıkıyor. şarkının en dibinde bir köpek havlaması. en derininde ama. mutlak odaklanınca geliyor. köpek havlaması var.
lan diyorum tiesto bunu buraya bilerek mi gizledi. acaba bu en yüksek mertebede anlaşılan bir şey mi bu? vay amına koyim şarkıda köpek havlıyor falan diyorum kendi kendime.
sonra uyandım mevzuya. ışık hızıyla doğruldum. kapa kapa şarkıyı kapa dedim. kimse duymadı tabi. kalktım şarkıyı kapattım. herkes uyandı bağırışlar sitemler. kafamızı bozuyon be olm'lar. susun dedim susun bi. şşşşş. herkes sustu. tek bir ses var. köpek havlaması. balkona çıktım. dışarıda köpekler havlıyor. o an insan algısının limitsiz olduğunu anladım. aga dedim tatlı matlı bişeyler var mı püsküüt müsküüt benim kafam çok iyi oldu.
